Διάφορα Σενάρια του ίδιου έργου…

Εχθές άκουσα κάτι το πραγματικά μοναδικό! Στην ανηφόρα λέει στο Δερβένι ένας «άντρακλας» τράβηξε από το μαλλί την γυναίκα του έξω και την έδερνε στη μέση του δρόμου!...
Κανείς δε σταμάτησε να βοηθήσει… αυτό που έγινε είναι πραγματικά τρελό και η αδιαφορία του κόσμου μοναδική…
Αυτό ήταν η πρώτη μου σκέψη…Μετά άρχισα να παίρνω ανάποδες στροφές και να κάνω σενάρια. Τι κι’ αν ο «άντρακλας» ήταν μία «νταρντανογυναίκα» και είχε αρπάξει τον άντρα της (μισή μερίδα) και τον ξυλοφόρτωνε άγρια… Θα ήταν το ίδιο το συναίσθημα ή όχι;
Μην απαντάτε με την λογική απαντήστε με την πρώτη σκέψη που σας έρχεται στο μυαλό … Το πρώτο είναι απαράδεκτο το δεύτερο αστείο.
Το θύμα όμως υπάρχει … αυτό είναι σίγουρο άρα κάποιος πρέπει να βοηθήσει να κάνει κάτι … αυτό προστάζει η «κοινωνία μας». Σε ποιες από τις δύο περιπτώσεις θα επεμβαίνατε; Σίγουρα στην πρώτη… στην δεύτερη δεν υπάρχει δηλαδή θύμα; Σκεφτείτε ειλικρινά τι θα κάνατε εσείς.
Αν ακόμη χειρότερα βλέπατε δύο γυναίκες να ξεμαλλιάζονται και η μία να έχει βάλει κάτω την άλλη ή έναν τεράστιο νταλικέρη να δέρνει έναν κατά πολύ μικρότερο σε μέγεθος από αυτόν άντρα πια θα ήταν η αντίδρασή σας.
Τι θα σκεφτόσασταν πρώτα
Να κατεβείτε κάτω να τους χωρίσετε και σε πια περίπτωση από αυτές τις δύο που ανέφερα…
Ξαναγυρνώ στην πρώτη περίπτωση και συνεχίζω το σενάριο δεχόμενος ότι όλοι είμαστε τόοοοσο καλοί που θα πάμε να βοηθήσουμε…
Και κατά την συμπλοκή τα βρίσκει το αντρόγυνο και πλακώνουν εσάς! στο ξύλο. Ακόμη χειρότερα καλούν την αστυνομία και βγάζουν εσάς φταίχτη στην υπόθεση … ότι δηλαδή εσείς τους επιτεθήκατε τότε τι γίνεται;;;;
Ξαναγυρνάμε στο αυτοκίνητό μας που προσπερνά το όλο σκηνικό …
Το βλέπουμε …
Σκεφτόμαστε …
«Άσε ρε … θα βρω κάνα μπελά πρωινιάτικα…»
Αυτό προστάζει πραγματικά η κοινωνία μας. Έχει ορίσει τι είναι άδικο και τι αστείο τι είναι σοβαρό και τι απλό και συνηθισμένο…
Δεν είναι όμως πάντοτε σωστό …ή μήπως όχι ... μπερδεύτηκα..

Έλλην ΠαΣόΚος ψηφοφόρος

Γίνεται πολύς ντόρος τώρα τελευταία στο χώρο του ΠΑΣΟΚ για την θέση που έχει το κόμμα, για τις θέσεις που έχει το κόμμα και για την επικοινωνιακή πολιτική του. Όπως φάνηκε από τις τελευταίες εκλογές κάτι δεν πάει καλά. Το ΠΑΣΟΚ δεν «περνάει» εύκολα τα μηνύματα που θέλει.
Η ανάλυση του προβλήματος πρέπει να ξεκινήσει από την βάση του. Άραγε πότε ήταν η τελευταία φορά που προσδιόρισαν στο ΠΑΣΟΚ το target group των ψηφοφόρων. Πότε έκατσαν να δουν ποιοι και γιατί το ψηφίζουν.
Η βάση λοιπών των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ είναι κατά την γνώμη μου η εξής:
Μικρομεσαίος, υπάλληλος, ή μικρο μαγαζάτορας, ένα παιδί, μισθός 700 -1000 €, σπίτι που είτε νοικιάζει είτε χρωστάει στη τράπεζα, πολλοί από αυτούς είναι γύρο στα 50 και έζησαν την αλλαγή του Ανδρέα άλλοι την έζησαν μέσα από τα λόγια των γονιών τους. Οι γονείς των νεώτερων ακόμη υποστηρίζουν τα παιδιά τους οικονομικά και τα βγάζουν όλοι κάθε μήνα πέρα «ίσα βάρκα ίσα νερά». Οι νεώτεροι είναι εξοικειωμένοι με τη νέα τεχνολογία αλλά το θεωρούν πολυτέλεια. Δουλεύουν 8 με 10 ώρες την ημέρα, και ο διαθέσιμος χρόνος είναι 1 με 2 ώρες το 24ωρο. Προτιμάει να δει ένα DVD από το να ακούσει Πρετεντέρη (ευτυχώς!) και η μόνη πραγματική ενημέρωση οι τίτλοι εφημερίδων το πρωί πριν φύγει για την δουλειά.
Ο χρόνος λοιπόν είναι περιορισμένος και η πληροφορία που δέχεται δεν επεξεργάζεται ιδιαίτερα πριν γίνει κτήμα του. Το ΠΑΣΟΚ λοιπόν πρέπει να προσαρμόσει έτσι την πληροφορία ώστε να είναι έτοιμη προς χρήση από τον αποδέκτη…Με άλλα λόγια πρέπει να είναι μεστή, λίγα λόγια, συγκεκριμένα, και συμπυκνωμένα.
Τι ακούει όμως καθημερινά…Η Ν.Δ. ρίχνει το φταίξιμο στο ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ λέει πόσο κακιά είναι η δεξιά και τι μας κάνει. Το πρώτο κομμάτι το βαρέθηκε, κατάλαβε ότι η δεξιά κρύβετε πίσω από το ΠΑΣΟΚ γιατί είναι ανίκανη.
Από το ΠΑΣΟΚ όμως περιμένει περισσότερα… περιμένει προτάσεις, λύσεις και αποτέλεσμα. Αντίθετα έχω την εντύπωση ότι αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ μας λέει «αν θες να μάθεις τις θέσεις μου τράβα διάβασε το πρόγραμμα μου».
Κύριοι δεν έχουμε χρόνο για τέτοια. Ο χρόνος μας είναι λίγος, και ο δικός σας επίσης. Πρέπει στο χρόνο που σας δίνουν τα κανάλια να δίνετε το μέγιστο δυνατό.
Για μένα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να πάψει να ασχολείται με την ΝΔ και επιτέλους να την προσπεράσει, να αρχίσει να μιλάει για πρόγραμμα και θέσεις, προτάσεις. Να πάψει να σέρνεται πίσω από την ανικανότητα της ΝΔ, γιατί μέχρι τώρα αυτό κάνει.
Συνοψίζοντας :
Θεωρώ λάθος την επιλογή του ΠαΣοΚ να προσπαθεί να ξεσκεπάσει τη δεξιά
Πρέπει να δημοσιοποιήσει τις προτάσεις, σύντομα και περιεκτικά
Πρέπει να ανοίγει το ΠαΣοΚ τα θέματα και όχι να βρίσκεται σε θέση άμυνας, περιμένοντας τις κινήσεις της δεξιάς
Ελπίζω το νέο σχήμα που προέκυψε από τις εσωκομματικές εκλογές να πράξει τα δέοντα. Εδώ είμαστε … Έτοιμοι να βοηθήσουμε.

Ψάρεμα...

Πριν από λίγο καιρό έγραψα με αγανάκτηση για τον τρόπο που ζούμε μέσα σ’ αυτό που ονομάζουμε πόλη. Το τεράστιο αυτό θηρίο που κάθε πρωί βρυχάται από τα χιλιάδες άθλια αυτοκίνητα μας που κατά τα άλλα αποτελούν την κορωνίδα της κοινωνικής μας θέσης.
Αυτό λοιπόν το ανοσιούργημα της σύγχρονης τεχνολογίας με μετέφερε την προηγούμενη Κυριακή στο μέρος που ψαρεύω (Σιγά μη σας πω που είναι … 3 χρόνια ψάχνω…). Το συναίσθημα πάντα το ίδιο συναρπαστικό … Μία τεράστια παραλία δικιά μου. Η αμμουδιά ήρεμη απάτητη, ο Ήλιος πάσχιζε να βγει από τα σύννεφα σπάζοντας την ομίχλη που είχε βρέξει τα πάντα. Τα δέντρα ξάπλώναν αναπαυτικά επάνω στη ασημένια θάλασσα που είχε μπερδευτεί και είχε βάλει το καλοκαιρινό της πέπλο περιμένοντας τους καλεσμένους της.
Ξαπλώστρες, ομπρέλες, καφέδες, στιλάτες γκόμενες, βαρβάτοι μάγκες πουθενά. Μόνο εγώ, η όμορφη παρέα μου και τα καλαμάκια μας. Ένας καφές, λίγο χειμωνιάτικο αεράκι και καλή παρέα.
Ξεκίνησα με σκοπό να φτιάξω μία ωραία τηγανιά με μουρμούρες (είναι η εποχή τους) αλλά τελικά έφυγα με άδεια χέρια… Έχοντας πιάσει μόνο δύο μικρούλες μουρμουρίτσες που γυρίσαμε πίσω στη θάλασσα .. προσεκτικά για να μη τις πληγώσουμε παραπάνω…
Τελικά δεν έφυγα τελείως άδειος … Έφυγα με τα λόγια του 65άρη κυρίου που βουτούσε για χταπόδια και είχε βγάλει ήδη 2 -3 και θα έπινε το τσιπουράκι του. Το χαμόγελο του πιτσιρικά που ήρθε με τον πατέρα του για ψάρεμα λίγο πιο πέρα από έμάς.
Έφυγα ήρεμος και ασφαλής γιατί υπάρχουν ακόμη στη ζωή μας πραγματάκια τόσο μικρά και όμορφα που σε κάνουν να νιώθεις ξεχωριστός … γιατί είσαι…
Γιατί υπάρχουν ακόμη πράγματα που σου θυμίζουν ότι αξία έχει το ταξίδι και όχι ο σκοπός.
Πράγματα να μας θυμίσουν ότι η πορεία είναι η χαρά, το πανηγύρι, το κέρδος, ο στόχος, το γλέντι η πραγματικότητα.
Πράγμα που μας θυμίζουν ότι υπάρχουν πράγματα να μας πουν ότι "είναι μικρό το ψαράκι που σου έδωσε η θάλασσα… είναι κρίμα δώσε το της πίσω είναι κρίμα"
Σκεφτείτε πόσα «μικρά ψαράκια» έχουμε σκοτώσει μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε την ακόρεστη πείνα μας για δόξα και επιτυχία και θα καταλάβετε ότι οι στιγμές που ξεπερνάμε το στοιχείο αυτό του χαρακτήρα μας είναι μοναδικές.
Εκείνες τις στιγμές πιστεύω βρίσκουμε την ευτυχία και όχι την επιτυχία.
Εμείς διαλέγουμε τι προτιμάμε.

Μία άποψη του μέρους που σας λέω οτι πάω για ψάρεμα...