Φωτιά στα μπατζάκια μας

Φωτιά στα … μπατζάκια μας

Κάηκε η Πάρνηθα, παλιότερα κάηκε το Σέιχ – Σού, κάηκε ο Γράμμος, η Αχαΐα, Κεφαλονιά η Πελοπόνησος και ότι άλλο έχει σχέση με πράσινο και με δένδρα. Η θερμοκρασία ανεβαίνει τα air-condition δουλεύουν ασταμάτητα, βροχή δεν έπεσε φέτος … Και ‘μείς τι κάνουμε; Μια χαρά … αραχτοί στην πολυθρόνα στην δροσιά του κλιματιστικού βλέπουμε τηλεόραση. Άντε άμα έρθει ο λογαριασμός της ΔΕΗ να σκεφτούμε ότι φέτος κάψαμε πολύ ρεύμα λόγο ζέστης…
Τίποτε, μηδέν, απραξία. Δεν μπορεί … κάτι μας ψεκάζουν … κάτι έχει το νερό.
Τόση απραξία, τόση ανικανότητα και αδυναμία;.
Συνεχίζουμε στο βιολί μας την ίδια μελωδία: Του τίποτε και του ποτέ. Πάλι θα πηγαίνουμε για τσιγάρα με το αμάξι, πάλι θα πετάμε τα σκουπίδια χωρίς να κάνουμε ανακύκλωση, πάλι θα σοροπιάζουμε κανένα οικόπεδο μέσα στο δάσος, πάλι θα κοιτάμε την πάρτη μας. Φτιάχνουμε πόλεις τέρατα για να ζούμε, καίμε τα δάση για να τα διεκδικούν οι γνωστοί άγνωστοι οικοπεδοφάγοι οικόπεδα, ελπίζοντας να αγοράσουμε και εμείς με τη σειρά μας κανένα οικόπεδο από αυτούς και όλα καλά!!!

Τα μπατζάκια μας ;;;
Έλα μωρέ τώρα, δεν καίγονται απλά ζεστάθηκαν λίγο. Τι κι’ αν τα παιδιά μας δεν θα έχουν νερό να ποιούν ή μαθαίνουν για τα δένδρα μόνο από τα βιβλία ;… Εμείς είχαμε όλες τι ανέσεις !!! Δύο αυτοκίνητα που εξέπεμπαν απίστευτους ρύπους, μεζονέτα με θέα ένα πρώην δάσος, και μερικούς τόνους σκουπίδια πεταμένα ανεξέλεγκτα στην χωματερή… Ωραία πράγματα, κλασάτα.

Τα παιδιά μας ;;;
Άστα θα βρούν το δρόμο τους, ξέρουν αυτά.
Η μόνη αλήθεια είναι αυτή. Θα προχωρήσουν το δρόμο που τους ανοίξαμε στην … έρημο, θα κοιτάξουν τους προγόνους και θα δουν ότι αυτοί ήταν για την Γή ότι η μούχλα στο φαΐ. Μία μόλυνση, μία κακή στιγμή του κόσμου που κληρονόμησαν.

Έχουμε και την πολιτική που σήμερα επικρατούν τρεις απόψεις
Πρώτη άποψη : Όλα πάνε καλά (Σε λίγο δεν θα μείνει τίποτε οπότε δεν θα έχουμε φωτιές, μόνο οικόπεδα για χτίσιμο)
Δεύτερη άποψη : Όλα πάνε χάλια (Αν ήμασταν εμείς κυβέρνηση θα είχαμε ξεμπερδέψει, θα είχαν καεί όλα ήδη και θα πηγαίναμε όλοι διακοπές τώρα)
Τρίτη άποψη: Να κάνουμε μία πορεία έξω από το Αμερικάνικο προξενείο και οι φωτιές θα σβήσουν αμέσως ( ουδέν σχόλιο…).
Αυτές είναι οι μόνες αλήθειες που βλέπω εγώ στην ζωή μας. Ωχαδερφισμός, τηλεόραση, άσχετοι – παρτάκιδες πολιτικοί που εγώ τους ψήφισα, πολύ σκόνη, καθόλου πράσινο, τσιμέντο, μιζέρια, καυσαέριο, νέφος, και ένας κόσμος που τελειώνει στα όρια του καταθλιπτικού διαμερίσματος που ζούμε όλοι μας βλέποντας την … μπουγάδα της απέναντι πολυκατοικίας.
Αυτό ήμαστε, αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε και δεν υπάρχει για μας διέξοδος. Ελπίζω αν κάποιος μπει στον κόπο να με διαβάσει να έχει άλλη άποψη και να με διαψεύσει. Εγώ προσωπικά θα συνεχίζω να ψάχνω τρόπους να εξοικονομώ ενέργεια, να κάνω ανακύκλωση και να προσπαθώ να πείθω άλλους να με ακολουθούν. Όχι γιατί πιστεύω ότι εγώ θα λύσω το πρόβλημα αλλά γιατί όταν θα κάνω παιδιά θα πρέπει να τους μάθω πράγματα, και δεν μπορώ να διδάξω κάτι σε κάποιον αν εγώ δεν το ξέρω καλά και δεν το έχω κάνει ο ίδιος.