Επειδή μία στο καρφί και μία στο πέταλο είναι κακό πράγμα και
συμπέρασμα δε βγαίνει πρέπει και εγώ να πάρω επιτέλους θέση για το τι ψήφισα τελικά. Να πω και εγώ δηλαδή τι υποστήριξα και γιατί. Με χαρά παρατήρησα ότι όλοι αυτοί που κατά καιρούς διαβάζω υποστήριζαν με επιχειρήματα τους υποψήφιους αρχηγούς τους και πραγματικά με βοήθησαν στην διαδικασία να διαλέξω και εγώ.
Ξεκινάω λοιπών.
Γιώργος Παπανδρέου
Λίγος, ανεπαρκής καπετάνιος, αδύναμος να αντισταθεί ακόμη και στην ειρωνεία του αντιπάλου του, ασταθές ύφος, δεν ενέπνευσε ποτέ εμπιστοσύνη στη βάση (πέρα από το όνομα).
Παρ’ όλα αυτά οραματιστής και έμπειρος πολιτικός που αν … διορίζονταν ποτέ πρωθυπουργός θα έκανα σοβαρές τομές και αλλαγές (πρέπει όμως να εκλεγεί πρώτα …)
Βαγγέλης Βενιζέλος
Έδωσε από την αρχή του στίγμα του
επιθετικού πολιτικού. «Άλογο» κούρσας που κερδίζει κάθε αδυναμία του αντιπάλου του αλλά… ατίθασο!. Ένα ποτηράκι καφέ ήταν ικανό να προεξοφλήσει κάτι που δεν ελέγχει αυτός : Το ποιος θα είναι αρχηγός! Στον ιδιωτικό τομέα θα τον ήθελα μαζί μου, όχι στο ίδιο πόστο (θα μου έπαιρνε τη θέση). Εδώ όμως μιλάμε για πολιτική όχι για εταιρία. Δεν έπεισε για αριστερός.
Από την άλλη ικανός να διοικήσει. Τον κατέχει μία τρομερή ευφράδεια λόγου που θα έκανε τον Κώστα Κωστάκη …
Αν θα ψήφιζα κάποιον αυτός θα ήταν ο Βαγγέλης Παπανδρέου. Ένα μέρος ο καθένας από αυτά που σχηματίζουν ένα ηγέτη αλλά όχι και τα δύο μαζί.
Το έριξα και εγώ στον Σκανδαλίδη γιατί τουλάχιστον αν και με μηδενικές πιθανότητες εκλογής είναι ο μόνος που με έπεισε ότι θα είναι 100% μαζί με τους υπόλοιπους την άλλη μέρα.
Θα περιμένουμε μάλλον ακόμη για να δούμε έναν καινούριο ηγέτη. Όχι έναν Αντρέα Παπανδρέου αλλά έναν νέο πραγματικό ηγέτη που δε θα μοιάζει με κανέναν. Γιατί ηγέτης δεν είναι αντίγραφο, απομίμηση ή υποκατάστατο. Ηγέτης είναι η αρρώστια των αντιπάλων που δεν έχουν τα αντισώματα να αμυνθούν δεν έχουν το εμβόλιο…
Γι’ αυτό λέω ότι ο ηγέτης γίνεται ΔΕΝ γεννιέται.
συμπέρασμα δε βγαίνει πρέπει και εγώ να πάρω επιτέλους θέση για το τι ψήφισα τελικά. Να πω και εγώ δηλαδή τι υποστήριξα και γιατί. Με χαρά παρατήρησα ότι όλοι αυτοί που κατά καιρούς διαβάζω υποστήριζαν με επιχειρήματα τους υποψήφιους αρχηγούς τους και πραγματικά με βοήθησαν στην διαδικασία να διαλέξω και εγώ.Ξεκινάω λοιπών.
Γιώργος Παπανδρέου
Λίγος, ανεπαρκής καπετάνιος, αδύναμος να αντισταθεί ακόμη και στην ειρωνεία του αντιπάλου του, ασταθές ύφος, δεν ενέπνευσε ποτέ εμπιστοσύνη στη βάση (πέρα από το όνομα).
Παρ’ όλα αυτά οραματιστής και έμπειρος πολιτικός που αν … διορίζονταν ποτέ πρωθυπουργός θα έκανα σοβαρές τομές και αλλαγές (πρέπει όμως να εκλεγεί πρώτα …)
Βαγγέλης Βενιζέλος
Έδωσε από την αρχή του στίγμα του
επιθετικού πολιτικού. «Άλογο» κούρσας που κερδίζει κάθε αδυναμία του αντιπάλου του αλλά… ατίθασο!. Ένα ποτηράκι καφέ ήταν ικανό να προεξοφλήσει κάτι που δεν ελέγχει αυτός : Το ποιος θα είναι αρχηγός! Στον ιδιωτικό τομέα θα τον ήθελα μαζί μου, όχι στο ίδιο πόστο (θα μου έπαιρνε τη θέση). Εδώ όμως μιλάμε για πολιτική όχι για εταιρία. Δεν έπεισε για αριστερός.Από την άλλη ικανός να διοικήσει. Τον κατέχει μία τρομερή ευφράδεια λόγου που θα έκανε τον Κώστα Κωστάκη …
Αν θα ψήφιζα κάποιον αυτός θα ήταν ο Βαγγέλης Παπανδρέου. Ένα μέρος ο καθένας από αυτά που σχηματίζουν ένα ηγέτη αλλά όχι και τα δύο μαζί.
Το έριξα και εγώ στον Σκανδαλίδη γιατί τουλάχιστον αν και με μηδενικές πιθανότητες εκλογής είναι ο μόνος που με έπεισε ότι θα είναι 100% μαζί με τους υπόλοιπους την άλλη μέρα.
Θα περιμένουμε μάλλον ακόμη για να δούμε έναν καινούριο ηγέτη. Όχι έναν Αντρέα Παπανδρέου αλλά έναν νέο πραγματικό ηγέτη που δε θα μοιάζει με κανέναν. Γιατί ηγέτης δεν είναι αντίγραφο, απομίμηση ή υποκατάστατο. Ηγέτης είναι η αρρώστια των αντιπάλων που δεν έχουν τα αντισώματα να αμυνθούν δεν έχουν το εμβόλιο…
Γι’ αυτό λέω ότι ο ηγέτης γίνεται ΔΕΝ γεννιέται.
8 σχόλια:
Σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες, μπορεί να είναι μια αρχή για κάτι διαφορετικό, όμως πως τα καταφέραμε έτσι;Γιατί πρέπει να έχεις πληκτρολόγιο προκειμένου να ακουστείς;Φταίμε εμείς ή βολεύει κι άλλους αυτή η κατάσταση; Κάθεσαι στον καναπέ σου, ανοίγεις την τέλεια plasma που μόλις απέκτησες και ενημερώνεσαι...Αν ανοίξεις την πόρτα σου και δεις έξω θα είναι ίδια τα νέα;
Όσο για την ανωνυμία, έχεις δίκιο δεν είναι ότι καλύτερο, όμως δεν μπορείς να δώσεις τα προσωπικά σου δεδομένα στο διαδίκτυο, είναι σαν να βάζεις αγνώστους στο σπίτι σου...Κι αν είναι ψηλοί ξανθοί γαλανομάτες κατο γίνεται, αν όμως είναι last year?
Εδώ πρέπει να το ρισκάρεις. Είναι μία διλέξοδος πάντος και αυτό...
Το "δεν είναι αρκετός" που μας έχουν επιβάλλει τα ΜΜΕ είναι εκείνο που μας κρατάει στην αντιπολίτευση και εάν συνεχίσουμε με αυτή τη νοοτροπία, θα μας κρατάει για πολύ ακόμα. Αλήθεια, πως ορίζεις το "δεν είναι αρκετός"?
Ποιός είναι αρκετός?
Δεν είναι αρκετός όταν ξεκινάει μία ήπια αντιπολιτευτική πολιτική και συνεχίζει φωνάζοντας άναρθρα. Όταν απλά δε μπορεί να πείσει ότι μπορεί να κάνει κουμάντο. Ο δικός μου κόσμος δεν είναι όλος διαβασμένος. Είναι απλοί εργαζόμενοι σε μια βιομηχανία απόφοιτοι δημοτικού και γυμνασίου που θέλουν έναν αρχηγό με πυγμή πέρα από την γνώση. Εγώ μπορώ να αντιληφθώ την ικανότητα από την σκοπιά της γνώσης (Ο Γιώργος την έχει) αλλά μην νομίζεις ότι όλοι ενδιαφέρονται γι’ αυτό. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Γι’ αυτό έγραψα ότι δεν πείθει την βάση, δεν εννοούσα του ΠΑΣΟΚ εννοούσα του απλού κόσμου. Αυτούς δεν τους πείθει κατά την γνώμη μου.
Αν και δεν συμφωνώ για το ότι ο Παπανδρέου δεν μιλάει τη "γλώσσα του λαού" (πόσο μάλλον ο Βενιζέλος), θα υποθέσω ότι αυτό ισχύει και θα θέσω έναν προβληματισμό. Μήπως σε εκείνους τους ανθρώπους που για διάφορους λόγους δεν μορούν να γίνουν κοινωνοί του λόγου ενός προέδρου, ή ενός οποιουδήποτε στελέχους, πρέπει όλοι εκείνοι οι συνάνθρωποί τους, που μπορούν να τον καταλάβουν, να τον μεταφέρουν στους υπόλοιπους, εξηγώντας, δίνοντας παραδείγματα? Δεν μπορούμε να αφήνουμε κάθε φτωχό και ημιμαθή στη μοίρα του΄...
Εγώ έκανα αυτό που έπρεπε αλλά το ξέρεις φαίνεται και εσύ καλά ότι ο αρχηγός πρέπει να πείθει από μόνος του χωρίς επεξηγήσεις και δεύτερους.
Δεν είμαι σίγουρος ότι ο Βαγγέλης Παπανδρέου θα ήταν η σωστή επιλογή. Φοβάμαι πως ο Βαγγάλης Παπανδρέου, μαζί με τον Γιώργο Βενιζέλο αποτελούν απλά την έκφραση της ατυχίας της κεντροαριστεράς και της χώρας αυτήν την περίοδο.
Αυτό που θέλω να πω είναι πως, δυστυχώς, όπως σωστά γράφεις, οι ηγέτες γεννιούνται και δεν γίνονται. Και το κακό για τη χώρα αυτήν τη χρονική περίοδο είναι ότι δεν έχει γεννηθεί κανείς ηγέτης που να αντιστοιχεί στο σήμερα.
Η Ελλάδα, μετά από τους μακαρίτες Παπανδρέου και Καραμανλή, μετά το Μητσοτάκη, μετά το Σημίτη, που -ανεξάρτητα τις κρίσεις μας για το έργο τους και την πολιτική τους- υπήρξαν σημαντικοί ηγέτες με έντονα πολιτικά χαρίσματα, σήμερα διανύει την περίοφο της μετριότητας. Και δυστυχώς, η μετριότητα αυτή είναι καθολική. Αφορά, εκτός τη ςπολιτικής, την τέχνη,τον πολιτισμό, την οικονομία, όλες τις μορφές δραστηριότητας μιας κοινωνίας.
Είμαστε γενικώς άτυχοι που ζούμε στην εποχή της «κύησης» κάτι καινούριου. Πάντοτε αυτά τα ενδιάμεσα χρονικά διαστήματα μεταξύ ηγετών είναι θολά, ασαφή και πολυτάραχα. Πρέπει να κάνουμε υπομονή. Πάντως προς το παρόν μένουμε όλοι εμείς γενικότερα στον χώρο της κέντρο-αριστεράς να κρατήσουμε τις αρχές και τις αξίες που πιστεύουμε ψηλά. Έως ότου βρούμε ανάμεσά μας αυτόν που τα εκφράζει πραγματικά.
Τέλος συνεχίζω να πιστεύω ότι ο ηγέτης γίνεται. Η ικανότητα του να ηγείσαι πηγάζει από την διάθεση των άλλων να σε εμπιστευθούν (πρέπει να έχεις και λίγη τρέλα…).
Ευχαριστώ που επισκέφθηκες το blog μου.
Δημοσίευση σχολίου