Χριστουγεννιάτικο Παραμύθι

Ξημέρωσε κρύα μέρα με λιακάδα στη μεγάλη πόλη. Ο γέρος σηκώθηκε άνοιξε τα πατζούρια να μπεί ο ήλιος, πλύθηκε, έκατσε να φάει, ντύθηκε … κοιτάει το κλουβί πάνω από το ντουλάπι της κουζίνας … «Η καρδερίνα δεν είναι καλά … δεν κελάηδησε σήμερα…». Δεν πειράζει , θα της δώσει μία ασπιρίνη το μεσημέρι και θα γίνει περδίκι. Πήρε τα κλειδιά του και έφυγε να κάνει τις δουλειές του.
Μεσημέρι … γύρισε σπίτι. Η γυναίκα που του συμμαζεύει το σπίτι είχε αφήσει φαγητό … Η καρδερίνα; … «Δεν ακούγεται» … κοιτάει ψηλά δεν τη βλέπει … «Πέθανε…».
Δε μπορεί, δέκα χρόνια του έκανε παρέα, τον καταλάβαινε, ήταν η παρέα του, η συντροφιά του … Τώρα είναι μόνος του. Ποιος θα του λέει καλημέρα το πρωί. Τον παίρνουν τα κλάματα.. ίσα ίσα που τον καταλαβαίνεις … είναι μεγάλος για να κλαίει με λυγμούς …
Χτυπάει το τηλεφωνο … είναι ο γιος του, μένει στην ίδια πόλη αλλα δουλεύει πολύ. Δεν προλαβαίνει να τον βλέπει συχνά.
«Έλα πατέρα τι κάνεις; Πήγες στην τράπεζα που έλεγες;» … παύση. «Πέθανε η καρδερίνα μου…» και του το κλίνει για να μην τον ακούσει να κλαίει…
«Ωχ ρε γ… την είχε δέκα χρόνια πρέπει να πάω να τον δώ…». Παίρνει τον διευθυντή του, του λέει ότι είναι κάτι επείγον και φεύγει…
Η πόρτα ανοίγει… «γεια σου μπαμπά…», ο γεράκος είναι «ζαρωμένος». «Δε θα ξαναπάρω καρδερίνα …», του λέει ότι θα μείνει μόνος του με το κλουβί, δε μπορεί να πονάει άλλο και να αποχαιρετά… δακρύζει.
«Ξέρεις μπαμπά εχθές ο εγγονός σου με είπε μπαμπά!». Τον κοιτάει, γελάει «αλήθεια!...», «ναι αλλά η Σοφία (γυναίκα του) με κοροϊδεύει, λέει ότι δεν είπε τίποτε…!», «Ας την να λέει Χρήστο … μπαμπά είπε!», το κλήμα άλλαξε και συζήτηση έγινε πιο χαρούμενη, γέμισε χρώματα, μυρωδιές, γέλια από παιδιά και Χριστούγεννα.
«Σε περιμένει να τον πάς βόλτα στην Αριστοτέλους να δείτε μαζί τη φάτνη».
«Θα μου τον φέρεις να τον δω;».
«Αύριο θα έρθουμε όλοι μαζί από το πρωί».
Ο γέρος σώπασε για λίγο … κοίταξε ψηλά, δεν την άκουσε να πηδάει από το ένα ξυλάκι στο άλλο.
«Έλα μωρέ πατέρα ήταν μεγάλη … ξέρω την αγαπούσες αλλά να πάμε μπροστά... η ζωή προχωράει το ξέρεις καλά, θα πάρεις άλλη».
Στρέφει το βλέμμα του αλλού … και μετά
«Ώστε ο μικρός είπε μπαμπά ε;;; εμένα προχτές μόνο μου γελούσε…».
«Ναι το είπε και άσε την Σοφία να λέει ότι θέλει».
«Ναι αγόρι μου μπαμπά είπε… μπαμπά είπε…», χαμογέλασε.
Κοίταξε πάλι το άδειο κλουβάκι … γύρισε…
«Θα πάρω μια καινούρια … να μου κάνει παρέα όταν είμαι μόνος μου…»
Είπε και χαμογέλασε γλυκά…
Τα δώρα δεν τα φέρνει μόνο ο Αϊ Βασίλης στα παιδιά, τα φέρνει και η ζωή στους μεγάλους δεν τα αφήνει όμως κάτω από το δέντρο, τα κρύβει... Εμείς πρέπει να τα βρούμε και να τα εκτιμήσουμε όπως πρέπει.
Φέτος ας δώσουμε δώρο ένα χαμόγελο στους ανθρώπους μας. Τίποτε άλλο απλά ένα χαμόγελο και λίγη παρέα … μόνο αυτό θέλουν από εμάς...
Καλά Χριστούγεννα
Fisherman