4 χρόνια...

Για σου Δημήτρη … εγώ φεύγω … δεν θα έχεις να ρωτήσεις … δεν θα ξέρεις ποιόν να φωνάξεις. Εγώ όσα ήξερα σου τα είπα… δικό σου το μαγαζί θα γίνει σε λίγο. Εγώ υπάλληλος του μπαμπά σου ήμουν… καιρός να μάθεις για τι με προσέλαβε ο μπαμπάς σου. Πέρα από το κουβάλημα δουλειά είναι και να προλαβαίνεις κάτι πριν να είναι αργά. Θα το μάθεις στην πορεία Μήτσο ελπίζω στα εύκολα και όχι στα δύσκολα…
Για σου Λιάκο … τρέχα παλικάρι μου … 15 χρόνια τρέχεις σαν το παλαβό για το θείο σου … του κρατάς όλο το μαγαζί όρθιο. «Χαζέ…!» δε του ζήτησες ποτέ κάτι παραπάνω. Χαζοφιλότιμε … σε εκμεταλλεύεται και δε το ξέρεις … ούτε αυτός το ξέρει. Με γλύτωσες πολλ΄ςς φορές από «λούμπες» και παγίδες. Όταν τρελαινόμουνα μου έλεγες «Άραξε δεν είναι τίποτε…» Να παντρευτείς την κοπελούδα σου την όμορφη και γεμίσετε το σπίτι με μωρά!. Αλλά γαμώτο μου ζήτα του θα σου τα δώσει τα αξίζεις…
Για σου Χριστινάκι … να προσέχεις την υγεία σου πρώτα και μετά τα τιμολογιάκια σου και τα χαρτιά σου. Αξίζεις πολλά περισσότερα από ένα μάτσο χαρτιά…Να είσαι πάντα δίκαιη στις πληρωμές … μην αφήσεις το «μικρό αφεντικό» να σου κάνει περικοπές.
Και εσύ ματώνεις κάθε μέρα σαν εμάς.
Για σου Γιαννάκη … σε γέρασε αυτή η δουλειά 20 χρόνια κουβαλάς μέσα έξω στα ψυγεία … «πες μου θα καταλάβω … πρώτη δέσμη τελείωσα…» μου έλεγες. Έτσι είναι καταλάβαινες … γιατί το μυαλό σου είναι ξουράφι … το άφησες να χαθεί όμως γιατί βιάστηκες στη ζωή Γιαννάκη.
Για σου Στέριο … μακάρι να γνώριζα ανθρώπους σαν και σένα ποιο συχνά.. θα ήταν ο κόσμος καλύτερος …
Φεύγω μ’ ακούτε …! Αλλάζω δουλειά … ποιο πολλές ευθύνες = ποιο πολλά λεφτά έτσι πάει αυτό… (καταραμένο δάνειο…)
Μπήκα στην παραγωγή σας μύρισα, σας γεύτηκα, σας πάλεψα, με παλέψατε ματώσαμε τα χέρια μας παλεύοντας. Γίναμε φίλοι, συνεργάτες

Φεύγω πάω αλλού ...
Ξανά από την αρχή...
Καλοστέριωτος ....