Στιγμές ...

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που νομίζουμε οτι θα τα χάσουμε όλα...

Υπάρχουν στιγμές στη ζωή του κάθε ένα μας που νομίζουμε οτι όλα κρέμονται σε μία κλωστή, και οτι απο σε στιγμή σε στιγμή θα καταρρεύσει όλο αυτό που εμείς θεωρούμε κόσμος μας. Μία στιμγή που το βλέπεις να έρχεται ... Μία σκοτεινιά απο το βάθος του ορίζοντα που κάνει τα κύμμα τα να αφρίζουν τη θάλασσα σκοτεινή, να φουσκώνει θαρείς και είναι ζωντανή σα δράκος που λυσσομανάει αχόρταγα και προσπαθεί να σε καταπιεί να σε κατασπαράξει, να σε εξαφανίσει έτσι απλά αδιαφορώντας το πόσο σημαντικός νιώθεις ή νομίζεις οτι είσαι. Υπάρχουν στιγμές που ο ουρανός είναι τόσο βαρύς που δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά θα σε βρεί! θα σε τιμωρήσει! δεν θα σε συγχωρέσει όπως εσύ δεν συγχώρεσες κάποτε. Είναι στιγμές που τα όνειρά σου καταρρέουν δεν υπάρχουν πιά ... σκορπίσαν.

Είναι στιγμές που νιώθεις οτι θέλεις να γίνεις πάλι παιδί και να πείς "έλα μωρέ συγχώραμε δεν το ήθελα δώσε μου μία ευκαιρία... ακόμη" και ξέρεις ότι δεν θα την έχεις γιατί είχες στη ζωή σου αρκετές. Είναι στιγμές που το κύμα σε καταπίνει και η ζωή σου περνά μπροστά απο τα μάτια σου και σκέφτεσαι πότε έχεις κάνει ένα τόσο σοβαρό κακό για να το πληρώνεις τόσο ακριβά ... τόσο αμείλικτα

Και όταν το κύμα σε σκεπάζει και ο αχός χάνεται μέσα στο βουβό κύμα που σε στροβιλίζει ξέρεις πιά οτι, ότι ήταν να πάθεις το έπαθες ότι έκανες το πλήρωσες ... ακριβά ή φτηνά το πλήρωσες πάντως..

Και μετά κάπια στιγμή το μυαλό φεύγει απο την σάρκα σου που ακόμη ταλαιπωρείται από την οργή της τιμωρίας. Ανεβαίνει ψηλά ... κοιτάει την θάλασσα και το κορμί γίνεται μία ασήμαντη τελεία στο απέραντο γαλάζιο.

Και τότε βλέπεις οτι δεν είσαι μοναδικός...

Δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη τιμωρία του κόσμου...

Κοιτάς και βλέπεις άλλους που περάσαν χειρότερα και τους βλέπεις να σηκώνονται...

Να στέκονται στα πόδια τους, να προσπαθούν ξανά...

Βλέπεις οτι το δικό σου "βουνό", ο Γολγοθάς σου δεν είναι ο μεγαλύτερος της γής

Απλά είναι η πιό μεγάλη δοκιμασία που είχες ποτέ

Και τότε ...

Μόλις το κύμα σε ξεβράζει στη αμμουδιά ματωμένο, μελανό απο τα χτυπήματα, τότε γυρνάς στο κορμί σου και με μιά κίνηση σφίγγεις τις γροθιές σου και σηκώνεσαι.

"'Οχι ρε ! δεν θα το βάλω κάτω ! δε θα με φάτε έτσι εύκολα εμένα...!"

Και το ξέρεις μέσα σου βαθιά οτι θα νικήσεις στο τέλος ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου σου απλά σκόνταψες και αυτό σε βοήθησε να κάνεις δυο βήματα παραπάνω μπροστά!

Το ξέρεις οτι θα κερδίσεις. Οτι αυτό που έζησες ή ζείς δεν είναι η πρώτη ή η τελευταία φορά που θα το δείς να γίνετε είτε σε εσένα είτε σε κάποιον άλλο.

Να παλεύεις πάντα! και ας ξέρεις οτι θα χάσεις!

Να παλεύεις γιατί πάντοτε κερδίζεις πολλά όταν δεν παραδίνεσαι!

Να προσπαθείς να σηκώνεσαι πάντοτε οταν η τύχη σε χτυπάει ξανά και ξανά!

Να ορμάς στον εχθρό σου ακόμη και όταν τα όπλα σου έχουν πιά χαλάσει!

Να του ορμάς με τα νύχια...

Με τα δόντια...

Αφιερωμένο σε σ'αυτόν που έμαθε να έχει καπετάνιο τ' ονειρό του.