Το ποιο πολύ προβεβλημένο πρόσωπο της αριστεράς βρέθηκε και πάλι στο προσκήνιο, και ομιλώ για κανέναν άλλον παρά για τον κύριο Τσίπρα. Ετών 33 και έγινε αρχηγός κόμματος! Είναι άραγε μια νέα ελπίδα ή να ‘χαμε να λέγαμε. Ο χρόνος θα δείξει. Εγώ δεν θα σταθώ στο τι αντιπροσωπεύει αλλά στο πώς μπορεί ένας νέος πολιτικός που φυσικά έχει και την εκτίμηση των media να αναλάβει την αρχηγία ενός κόμματος…
Προσέξατε ποτέ πως στήνεται στην οθόνη; Αντίθετα με ότι λένε οι κανόνες του … στησίματος ο κύριος Τσίπρας ποτέ μα ποτέ! δεν κάθισε με την πλάτη όρθια έτσι ώστε να φαίνεται καθαρά η γραβάτα του … (αφού έτσι και αλλιώς δεν φοράει …). Χαμογελάει όχι ειρωνικά ή σφιχτά αλλά με μια αίσθηση γαλήνης και ένα είδος ζεστασιάς στο βλέμμα του. Ο τρόπος που μιλάει δείχνει μία σιγουριά σε αυτά που λέει αλλά χωρίς να έχει τον στόμφο ενός σκληρού πολιτικού άντρα που θα τραβήξει μπροστά.
Προσέξατε τώρα και την στάση του πίσω από τον έτερο διεκδικητή του … τίτλου; Τζινάκι, πουκαμισάκι και τα χέρια στη μέση! Καμία σχέση με το γνωστό σακάκι και στάση ορθή, στητή και σινιαρισμένη. Έδινε την αίσθηση ότι απλά ήταν εκεί γιατί είχε να κάνει κάποια δουλειά άσχετη (να κουβαλήσει το stand ας πούμε…). Δεν θύμιζε πολιτικό αρχηγό. Δεν ξέρω αν το έχει έτσι και αλλιώς. Το γεγονός είναι ότι δεν ακολουθεί την περπατημένη στο θέμα της επικοινωνιακής πολιτικής της εποχής μας. Δεν ακολουθεί το αμερικανιζέ στιλάκι των υπολοίπων και φαίνεται να κερδίζει πόντους. «Πλασάρει στην αγορά» ένα προϊόν που δεν υπάρχει. Δεν ξέρουμε ακόμη αν είναι καλό ή κακό απλά δεν υπάρχει, άρα ο κόσμος σε πρώτη φάση θα το αγοράσει.
Μετά βλέπουμε.
Οι ΠΑΣΟΚΟΙ τώρα τι έχουμε απέναντι του; Μάλλον τίποτε αξιόπιστο προς το παρόν (από άποψη επικοινωνίας τουλάχιστον). Δεν υπάρχει αντίπαλος και ως εκ τούτου θα υπάρξουν οπωσδήποτε διαρροές.
Ο Τσίπρας έχει κάτι που λείπει από την σύγχρονη πολιτική σκηνή: Απλή εμφάνιση, προσιτή συμπεριφορά, και μία περίεργη ειλικρίνεια σε αυτά που λέει (τουλάχιστον ο τόνος της φωνής του προδίδει κάτι τέτοιο). Ως αντίπαλος είναι μάλλον δύσκολο να αντιμετωπιστεί εκ του μακρόθεν … (που λένε…). Πρέπει να τον προκαλούν να μιλάει σε αντιπαράθεση με άλλους πολιτικούς ποιο έμπειρους από αυτόν έτσι ώστε να φανεί η όποια αδυναμία του.
Προσέξατε ποτέ πως στήνεται στην οθόνη; Αντίθετα με ότι λένε οι κανόνες του … στησίματος ο κύριος Τσίπρας ποτέ μα ποτέ! δεν κάθισε με την πλάτη όρθια έτσι ώστε να φαίνεται καθαρά η γραβάτα του … (αφού έτσι και αλλιώς δεν φοράει …). Χαμογελάει όχι ειρωνικά ή σφιχτά αλλά με μια αίσθηση γαλήνης και ένα είδος ζεστασιάς στο βλέμμα του. Ο τρόπος που μιλάει δείχνει μία σιγουριά σε αυτά που λέει αλλά χωρίς να έχει τον στόμφο ενός σκληρού πολιτικού άντρα που θα τραβήξει μπροστά.
Προσέξατε τώρα και την στάση του πίσω από τον έτερο διεκδικητή του … τίτλου; Τζινάκι, πουκαμισάκι και τα χέρια στη μέση! Καμία σχέση με το γνωστό σακάκι και στάση ορθή, στητή και σινιαρισμένη. Έδινε την αίσθηση ότι απλά ήταν εκεί γιατί είχε να κάνει κάποια δουλειά άσχετη (να κουβαλήσει το stand ας πούμε…). Δεν θύμιζε πολιτικό αρχηγό. Δεν ξέρω αν το έχει έτσι και αλλιώς. Το γεγονός είναι ότι δεν ακολουθεί την περπατημένη στο θέμα της επικοινωνιακής πολιτικής της εποχής μας. Δεν ακολουθεί το αμερικανιζέ στιλάκι των υπολοίπων και φαίνεται να κερδίζει πόντους. «Πλασάρει στην αγορά» ένα προϊόν που δεν υπάρχει. Δεν ξέρουμε ακόμη αν είναι καλό ή κακό απλά δεν υπάρχει, άρα ο κόσμος σε πρώτη φάση θα το αγοράσει.
Μετά βλέπουμε.
Οι ΠΑΣΟΚΟΙ τώρα τι έχουμε απέναντι του; Μάλλον τίποτε αξιόπιστο προς το παρόν (από άποψη επικοινωνίας τουλάχιστον). Δεν υπάρχει αντίπαλος και ως εκ τούτου θα υπάρξουν οπωσδήποτε διαρροές.
Ο Τσίπρας έχει κάτι που λείπει από την σύγχρονη πολιτική σκηνή: Απλή εμφάνιση, προσιτή συμπεριφορά, και μία περίεργη ειλικρίνεια σε αυτά που λέει (τουλάχιστον ο τόνος της φωνής του προδίδει κάτι τέτοιο). Ως αντίπαλος είναι μάλλον δύσκολο να αντιμετωπιστεί εκ του μακρόθεν … (που λένε…). Πρέπει να τον προκαλούν να μιλάει σε αντιπαράθεση με άλλους πολιτικούς ποιο έμπειρους από αυτόν έτσι ώστε να φανεί η όποια αδυναμία του.