Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Ετών 35...Απολογισμός

365 ημέρες γηραιότερος ο fisherman από εχθές...
Ετών 35 πλέον... ήρθε η ώρα του απολογισμού

1ον Δεν μεγάλωσα καθόλου (το πνεύματι...)

2ον Το έτος που πέρασε ήταν (επιτέλους!!!!) ψαρευτικά η ποιό πετυχημένη χρονιά μου...

3ον Το Νο 2 οφείλεται στο γεγονός οτι έμαινα άνεργος (ευτυχώς!!) για 15 ημέρες...

4ον Ευτυχώς συνέβη το Νο 3 και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ!!!!

5ον Ο πιτσιρίκος μου πλέον περπατάει και μου κρατάει μούτρα άμα τον μαλώνω

6ον Δεν είμαι η μεγαλοστελεχάρα που ήλπιζα οτι θα ήμουν όταν ήμουν 25 ετών (και χαίρομαι για αυτό)

7ον Παρά το γεγονός οτι πλέον δουλεύω 50 χλμ μακρυά από την Θεσσαλονίκη ο χρόνος που κάνω για να πάω στην δουλειά μου είναι ο ίδιος (δεν έχει κίνηση)

8ον Με την αποζημίωση της απόλυσης πήρα αυτοκίνητο (χε χε) και αφού με δέρνει ποποφαρδία, και βρήκα γρήγορα δουλειά, μάλλον καλά "μου κατσε"... (έβαλα και στην άκρη)

9ον και τελευταίον ΕΙΜΑΙ ΑΚΌΜΗ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ....


Σούμα
1ον Εκεί που νομίζεις οτι όλα θα πάνε στραβά πάντα κάτι γίνεται
2ον Σημασία είναι η ηλικία του μυαλού σώμα έρπετε (που λέει και η Αντζελα...)
3ον Ενός κακού μύρια έπονται αλλά και ουδέν καλόν αμιγές κακού και τούμπαλιν...

Αυτά άντε τα λέμε...

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Καθημερινότητα

Ώρα 5:50 πμ

Ρολόι ... όρθιος ένα καφέ, ψωμί και τα διάφορα έτοιμα απο βραδύς και δρόμο.

Τη μαμά delivery να προσέχει το μικρό και καβάλα την περιφερειακή

"Έχω πέντε λεπτά να προλάβω το μπούγιο..." μετά χαμός!!! Όλο και ένα φορτηγό θα χαλάσει και μετά ξέχνα το... εκεί που έχει πάει η βενζίνη δεν είναι ουτε σε μποτιλιάρισμα να πέφτεις.

Ώρα 7:50 πμ

Φάμπρικα

Ανάβω φώτα, Η/Υ πάω παραγωγή (ποδίτσα, καπέλο, χαρτιά, πρόγραμμα...) όλα καλά;;; (σπάνιο)

πίσω στο γραφείο κοιτάω e-mail "μας έβρισε κανένας σήμερα;", "ψοφίσαμε καμιά θείτσα;"

Αντε τη βγάλαμε καθαρή

Ώρα 5:00 μμ

Επιστροφή

Ενημέρωση του αφεντικού για της μ... της ημέρας "Στέλνω το report και φεύγω πριν χτυπήσει κάνα τηλέφωνο..."

Ώρα 6:00 μμ

Σπίτι

Μπάνιο, μάσα, κυνήγι τον πιτσιρίκο έως και τις 8:30 μμ

Τέλος ημέρας...

Αυτααα....

Αντε πείτε μου εσείς τώρα τι όρεξη να έχει κανείς να κάνει κάτι μετά....

Βρείτε μου ένα τρόπο να γράψω αυτά που όλη μέρα σκέφτομαι και θέλω να πω...

Να γράψω οτι το ένα τρίτο της ημέρας μας (εργασία) το περνάμε κάπου που κάποιος προσπαθεί να πάρει απο εμάς το 110% και μας πιέζει να κάνουμε το ίδιο και στους άλλους. Να είμαστε αναγκασμένοι να προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους για πράγματα που ήδη ξέρουν οτι είναι σωστά αλλά επιμένουν. Να κάνουμε το παν κάθε μέρα και τελικά αυτό που να έχει μόνο σημασία να είναι το ένα λάθος στην επτασέλιδη αναφορά μας. Να έχουμε το νου μας σε δέκα πράγματα και να θεωρούμαστε υπεύθυνοι και για πράγματα που δεν ξέραμε καν οτι ήταν δικής μας αρμοδιότητας;

Η πίεση της ανεργίας στην πλάτη του κάθε εργαζομένου καθιστά την δυνατότητα του να αντιδράσει ουτοπία Απλά δεν υπάρχει...

Σκύβεις το κεφάλι και επιμένεις να κολυμπάς σε ένα ποτάμι που τραβάει κάτω...

Απλά δεν έχεις επιλογή...

Επιμένεις, μαθαίνεις κάθε μέρα από τι είναι φτιαγμένος ο κόσμος και από τι εσύ.

Αντέχεις; Να μία σκέψη που είχα σήμερα το πρωί

ΑΝΤΈΧΩ....;;;;