Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Ετών 35...Απολογισμός

365 ημέρες γηραιότερος ο fisherman από εχθές...
Ετών 35 πλέον... ήρθε η ώρα του απολογισμού

1ον Δεν μεγάλωσα καθόλου (το πνεύματι...)

2ον Το έτος που πέρασε ήταν (επιτέλους!!!!) ψαρευτικά η ποιό πετυχημένη χρονιά μου...

3ον Το Νο 2 οφείλεται στο γεγονός οτι έμαινα άνεργος (ευτυχώς!!) για 15 ημέρες...

4ον Ευτυχώς συνέβη το Νο 3 και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΚΑΝΑ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΚΟΠΗΣ!!!!

5ον Ο πιτσιρίκος μου πλέον περπατάει και μου κρατάει μούτρα άμα τον μαλώνω

6ον Δεν είμαι η μεγαλοστελεχάρα που ήλπιζα οτι θα ήμουν όταν ήμουν 25 ετών (και χαίρομαι για αυτό)

7ον Παρά το γεγονός οτι πλέον δουλεύω 50 χλμ μακρυά από την Θεσσαλονίκη ο χρόνος που κάνω για να πάω στην δουλειά μου είναι ο ίδιος (δεν έχει κίνηση)

8ον Με την αποζημίωση της απόλυσης πήρα αυτοκίνητο (χε χε) και αφού με δέρνει ποποφαρδία, και βρήκα γρήγορα δουλειά, μάλλον καλά "μου κατσε"... (έβαλα και στην άκρη)

9ον και τελευταίον ΕΙΜΑΙ ΑΚΌΜΗ ΤΡΑΓΙΚΑ ΑΝΟΡΘΟΓΡΑΦΟΣ....


Σούμα
1ον Εκεί που νομίζεις οτι όλα θα πάνε στραβά πάντα κάτι γίνεται
2ον Σημασία είναι η ηλικία του μυαλού σώμα έρπετε (που λέει και η Αντζελα...)
3ον Ενός κακού μύρια έπονται αλλά και ουδέν καλόν αμιγές κακού και τούμπαλιν...

Αυτά άντε τα λέμε...

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Καθημερινότητα

Ώρα 5:50 πμ

Ρολόι ... όρθιος ένα καφέ, ψωμί και τα διάφορα έτοιμα απο βραδύς και δρόμο.

Τη μαμά delivery να προσέχει το μικρό και καβάλα την περιφερειακή

"Έχω πέντε λεπτά να προλάβω το μπούγιο..." μετά χαμός!!! Όλο και ένα φορτηγό θα χαλάσει και μετά ξέχνα το... εκεί που έχει πάει η βενζίνη δεν είναι ουτε σε μποτιλιάρισμα να πέφτεις.

Ώρα 7:50 πμ

Φάμπρικα

Ανάβω φώτα, Η/Υ πάω παραγωγή (ποδίτσα, καπέλο, χαρτιά, πρόγραμμα...) όλα καλά;;; (σπάνιο)

πίσω στο γραφείο κοιτάω e-mail "μας έβρισε κανένας σήμερα;", "ψοφίσαμε καμιά θείτσα;"

Αντε τη βγάλαμε καθαρή

Ώρα 5:00 μμ

Επιστροφή

Ενημέρωση του αφεντικού για της μ... της ημέρας "Στέλνω το report και φεύγω πριν χτυπήσει κάνα τηλέφωνο..."

Ώρα 6:00 μμ

Σπίτι

Μπάνιο, μάσα, κυνήγι τον πιτσιρίκο έως και τις 8:30 μμ

Τέλος ημέρας...

Αυτααα....

Αντε πείτε μου εσείς τώρα τι όρεξη να έχει κανείς να κάνει κάτι μετά....

Βρείτε μου ένα τρόπο να γράψω αυτά που όλη μέρα σκέφτομαι και θέλω να πω...

Να γράψω οτι το ένα τρίτο της ημέρας μας (εργασία) το περνάμε κάπου που κάποιος προσπαθεί να πάρει απο εμάς το 110% και μας πιέζει να κάνουμε το ίδιο και στους άλλους. Να είμαστε αναγκασμένοι να προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους για πράγματα που ήδη ξέρουν οτι είναι σωστά αλλά επιμένουν. Να κάνουμε το παν κάθε μέρα και τελικά αυτό που να έχει μόνο σημασία να είναι το ένα λάθος στην επτασέλιδη αναφορά μας. Να έχουμε το νου μας σε δέκα πράγματα και να θεωρούμαστε υπεύθυνοι και για πράγματα που δεν ξέραμε καν οτι ήταν δικής μας αρμοδιότητας;

Η πίεση της ανεργίας στην πλάτη του κάθε εργαζομένου καθιστά την δυνατότητα του να αντιδράσει ουτοπία Απλά δεν υπάρχει...

Σκύβεις το κεφάλι και επιμένεις να κολυμπάς σε ένα ποτάμι που τραβάει κάτω...

Απλά δεν έχεις επιλογή...

Επιμένεις, μαθαίνεις κάθε μέρα από τι είναι φτιαγμένος ο κόσμος και από τι εσύ.

Αντέχεις; Να μία σκέψη που είχα σήμερα το πρωί

ΑΝΤΈΧΩ....;;;;

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Μπόρα είναι θα περάσει

Είπα να γράψω πάλι μιας και το θυμήθηκα οτι υπάρχει και αυτό το ταλαίπορο το blog.
Πήγα για ψάρεμα το ΣΚ που πέρασε.
Έπαιξα με το πιτσιρίκο μου, έκανα τις δουλειές που είχα να κάνω. Φόρτωσα και βουρ για θάλασσα. Στο δρόμο ειδήσεις στο ραδιόφωνο. Τα κλασικά οικονομία, προβλήματα, ανεργία. Σκέφτηκα οτι και εγώ είμαι εν δυνάμει άνεργος μιας που η εταιρία που εργάζομαι δεν πάει καλά.
Τι θα κάνω, που θα πάω, τι θα γίνει... έχω οικογένεια παιδί! δεν είμαι μόνος μου...
Έφτασα ... η θάλασσα πάντα εκεί, στον ίδιο ρυθμό, άλλοτε θυμωμένη και άλλοτε γλυκιά αλλά πάντα εκεί.
Έχετε σκεφτεί πόσα πράγματα είναι πάντοτε "εκεί";...
Έχετε σκεφτεί οτι δεν είμαστε παρα μόνο μία στιγμή κάποιων άλλων "πραγμάτων";...
Έχετε σκεφτεί οτι πολλές φορές δεν υπάρχει λόγος να είμαστε τόσο αγχωτικοί και μίζεροι;...
Η ζωή μας είναι πολύ λίγη για να την βασανίζουμε...
Κάτι θα γίνει... .
Όποιος θέλει να τα καταφέρει κάτι θα βρει να κάνει.

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

Τέλος και οι εκλογές

Οι λαρισαίοι μαλιοτραβήχτηκαν. Ο Μπουτάρης κέρδισε, ο Παπαδόπουλος έγινε μούσκεμα ο Ψωμιάδης θα ντυθεί φέτος κολομπίνα και όλα καλά.
Το χρέος έχει φτάσει ποιο ψηλά και από την κ...φαρδία μου που έχω ακόμη δουλειά και η ζωή συνεχίζετε...
Με τους εκλεγμένους όμως στην τοπική αυτοδιοίκηση τί γίνεται;;;
Ποιοι θα "μανατζάρουν" όλο αυτό το τεράστιο πράγμα που λέγεται δήμος;;;
Τώρα πια δεν έχουν να κάνουν μόνο με την τρύπα στο δρόμο του γείτονα που κρατάει 10 ψήφους. Έχουν να κάνουν με πολλά περισσότερα.
Είναι άραγε ικανοί (ο κρεοπώλης της γειτονιάς και ο βιοτέχνης υποδημάτων που βγαίνει χρόνια τώρα επειδή έχει καλό παπούτσι) να διοικήσουν ένα δήμο;;;
Δύσκολο το βλέπω... φαντάσου οι παραπάνω να έχουν και αρχηγό τους μια ... Κολομπίνα...
Αλλά αφού αυτό μας αξίζει γιατί εμείς τους βγάλαμε περαστικά μας ...
Άμα βρω χρόνο θα γράψω και κάτι για τον Μπουτάρη ο τύπος είναι όλα τα λεφτά

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010

Δυνατότητα διαπραγμάτευσης...

Μεταξύ δουλειάς και μπέμπη κάθομαι (όσο χρόνο διαθέτω) και σκέφτομαι ποιο είναι το κυριότερο πράγμα που χάνει ο άνθρωπος κάθε φορά που η κοινωνία που ζει χάνει ένα από τα χαρακτηριστικά που ορίζουν της σταθερότητά και ομαλή λειτουργία της.
Διαπίστωσα λοιπόν το εξής...
Όπως είχα αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση ο πολίτης της παραπάνω κοινωνίας χάνει την διαπραγματευτική του ικανότητα. Αυτό που προσφέρει δηλαδή στην κοινωνία βρίσκεται σε αφθονία σε τέτοιο βαθμό που δεν είναι πια χρήσιμος η υπολογίσιμος Ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος που η "ζήτηση" ρίχνει τις "τιμές" σε σημείο που η προσφορά του ατόμου είναι αμελητέα και μη υπολογίσιμη.

Ένας άλλος λόγος που κάποιος χάνει την ικανότητα του να διαπραγματευτεί είναι η αδυναμία του συνόλου της κοινωνίας να μπορέσει να κρατήσει "ανέπαφους" τους κανόνες που την διέπουν. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το σύνολο της να ολισθαίνει σε άλλες λύσεις και τρόπους που δεν είναι και τόσο δίκαιοι ή ισορροπημένοι ...

...(διάλειμμα να ταΐσω το μπέμπη)...

Θα έλεγα ότι ο δεύτερος λόγος "γεννά" τον πρώτο και "γεννιέται" από την ανικανότητα της κοινωνίας ή των συνόλων που την απαρτίζουν να "διαπραγματεύονται¨και να διεκδικούν την σωστή εφαρμογή των κανόνων που έχουν ορίσει. Ένας φαύλος κύκλος...
Μία τέτοια κοινωνία είναι και αυτή που έχουμε φτιάξει και εμείς. Η αδυναμία μας να ελέγξουμε την εφαρμογή των κανόνων που έχουμε θέσει οδήγησε το σύνολο της δομής και των κανόνων που έχουμε θέσει σε εκφυλισμό και τελικά σε απουσία. Έτσι, απουσία δικαιωμάτων και μηχανισμών, έχουμε χάσει την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε και γενικότερα να απουσία βαρύτητας και αξίας σε ότι προσπαθούμε ατομικά να πετύχουμε.
Η κατάρρευση των βασικών κανόνων και αρχών του συνόλου έχει αποδεκατίσει την ατομική μας δυναμική και ικανότητα. Η κοινωνία μας έχει πλέον αποκτήσει την λογική της αγέλης με έναν αρχηγό και ένα σύνολο από υπηρέτες που ακολουθούν οχι γιατί πιστεύουν στον ένα αλλά επειδή μόνοι τους είναι απροστάτευτοι να αντιμετωπίσουν άλλα σύνολα. Δεν υπάρχει συντεταγμένη πολιτική, συντονισμός και οι ισχύς των μικρών αυτών ομάδων είναι μικρή και ανίκανη να προκαλέσει κάποια αλλαγή.
Δεν έχουμε πλέον την δυνατότητα να διαπραγματευόμαστε τίποτε γιατί δεν υπάρχει το αίσθημα της συλλογικής ασφάλειας και της αλληλεγγύης.
(μετά από αυτη την αναλαμπή πάω να παίξω με το μωρό χε χε...)

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Περασα να πω ένα γειά

Καλά το ξέρω άλλα υποσχέθηκα αλλά κάνω...
Είπα θα γράφω ποιο συχνά αλλά βλέπετε δεν προλαβαίνω πια...
Έχω βάλει τον μικρό για ύπνο η γυναίκα μου πήγε μια βόλτα να ξεσκάσει και μεταξύ μπάνιου για το μωρό και ξεκούρασης είπα να γράψω κάτι...
Τον Οκτώβρη έγραψα για τον φόβο... Αυτός υπάρχει ακόμη αλλά έχει ανακατευτεί με ένα γκρι χρώμα φτιαγμένο από αναμονή. Ο κόσμος περιμένει ακόμη να δει αλλαγές ελπίζω σύντομα να συμβεί και αυτό.
Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ και πολύ ούτε τηλεόραση ούτε γενικά τα νέα. Τρέχω στην δουλειά μου και όταν γυρνάω σπίτι παίζω με τον πιτσιρίκο μου. Ας πούμε ότι απέχω συνειδητά από την πολιτική για κάποιο καιρό τουλάχιστον.
Αυτό όμως που εισπράττω από τους γύρω μου συνεχίζει να είναι φόβος...
Ως άνθρωποι εργαζόμενοι, υπάλληλοι ή ελεύθεροι επαγγελματίες έχουμε χάσει την "διαπραγματευτική μας ικανότητα". Δεν μπορούμε πια να "παζαρέψουμε" τις υπηρεσίες που προσφέρουμε στην δουλειά μας... Γιατί υπάρχουν πολλοί που θα προσφέρουν τα ίδια με λιγότερα έξοδα. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει σύντομα όσες ομιλίες και συνεντεύξεις τύπου ακούσουμε.
Η οικονομία έχει πάρει την κατιούσα οριστικά. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πλέον πολύ λίγος χώρος για ελιγμούς. Αν αυτό ισχύει για εταιρίες που πουλάνε τρόφιμα τότε φανταστείτε αλλού σε υπηρεσίες ας πούμε... Τα πράγμα είναι πολύ δύσκολα...
Το κλήμα δεν αλλάζει εύκολα και η κρίση μάλλον θα βαθύνει πολύ περισσότερο από όσο νομίζουμε. Απλά η κρίση δεν έχει αρχίσει ακόμη.


Τέλος πάντων συμβουλή μου είναι να βρείτε όλοι σας μια υσιχη γωνιά μέχρι να περάσει η μπόρα και τα μετά βλέπουμε...

PS Ο πιτσιρίκος μου είναι ο ποιό όμορφος μπέμπης του κόσμου και εγώ ο ποιό χαζομπαμπάς που υπάρχει !!!!!!