Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Μπλοκα Τέλος!

Μετά από διαπραγματεύσεις που θύμιζαν την αγορά του αλ χαλιλι... Τα μπλόκα μας τελείωσαν. Οι αγρότες θα πάρουν αυτά που θα παίρνανε έτσι και αλλιώς και το κέρδος τους ήταν ουσιαστικά ένα μικρό φιλοδώρημα...
Το παιχνίδι όμως που παίχτηκε δεν το πήρε κανείς χαμπάρι...
Ακούστε λοιπόν τι παίχτηκε στις πλάτες μας...
Υπήρχε προσυνεννόηση των δεξιών με τους αγρότες της Πελοποννήσου να βγουν και να κλείσουν τον ισθμό για 48 ώρες... Ο σκοπός ήταν ο εξής: Πρώτον να μην μείνουν απ' έξω από το φαγοπότι (και να δικαιολογήσουν στην κυβέρνηση ενίσχυση και για αυτούς...) και δεύτερον: Με την αποχώρησή τους να προκαλέσουν ρήγμα στα υπόλοιπα μπλόκα βγάζοντας στην επιφάνεια πάλι τους Κοκκινούλιδες και τα άλλα συναφή εδέσματα...Μπούτας και ΣΙΑ...
Το ευχάριστο είναι πάντως ότι για πρώτη φορά οι παραπάνω εργατοπατέρες φάγανε γερό πακέτο γιατί τουλάχιστον αρχικά δεν τους έδωσε κανείς σημασία ... δεν εξέφραζαν δηλαδή το κίνημα...
Είναι βέβαιο ότι θα αλλάξουν τα πράγματα στον συνδικαλισμό των αγροτών και μάλιστα πολύ γρήγορα... Γιατί, το τι ισχύει μέχρι τώρα είναι καθαρά ψηφοθηρικό και ψεύτικο.
Το επίσης ευχάριστο είναι η επίσημη στάση του ΠΑΣΟΚ που είπε υπεύθυνα ότι είναι κατά του είδους των κινητοποιήσεων. Στάση που αν μη τι άλλο δεν είναι ψηφοθηρική.
Το δυσάρεστο είναι ότι για άλλη μία φορά τα ΜΜΕ προσπαθούν να δείξουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει άποψη και σαφή θέση...
Το ΠΑΣΟΚ έχει ως γνωστόν δύο κυβερνήσεις να αντιμετωπίσει, η μία είναι η Δεξιά λαίλαπα και η άλλη τα ΜΜΕ...

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Ψάρεμα....

Καιρό είχα να γράψω για το ψάρεμα ...
(θα μου πεις καιρό είχα να γράψω γενικώς...)
Τέλος πάντων ...
Σαββάτο μεσημέρι, ψώνια τέλος, δουλειές τέλος, παρέα έτοιμη, δολώματα αγορασμένα, βενζίνη και φύγαμε!
Η παραλία εκεί όπου την άφησα ακόμη ποιο όμορφη. 40 με 50 λεπτά από το σπίτι καλή απόσταση. Είχε βρέξει πριν κάνα δυο μέρες και ήταν ακόμη ανταριασμένη (κατέβασε πολύ χώμα...) ότι πρέπει!. Στήνω τα καλάμια μου, δολώνω και ρίχνω.
Ουφ!!! Τώρα έφτασα !!! Τώρα ήρθε η ώρα να κάτσω και να ηρεμήσω λίγο.
Ένα μικρό διάλειμμα... να τα αφήσω όλα πίσω μου να τα ξεχάσω ... να ασχοληθώ με μένα λιγάκι. Η παρέα κάνει ο ίδιο, κάνει το κέφι της. Βυθίζομαι στον ήχο της θάλασσας στον κρύο αέρα του χειμώνα.
"Τι έγινε φιλαράκι τσιμπάει καθόλου;"
"Δεν ξέρω ακόμη τώρα ήρθα...", " Πριν κάνα μήνα πήρα κάνα δύο μουρμούρες 200αρες σήμερα δεν ξέρω..."
"Από γοφάρια;"
"Φιλαράκι δεν ξέρω, δεν πάω για γοφάρια"
Πάντοτε υπάρχει κάποιος που περάσει να ρωτήσει κάτι. Πάντοτε κάποιος θα σου χαμογελάσει περνώντας (τώρα μπορεί να σε κοροϊδεύει κιόλας αλλά τι πειράζει... κάνεις το κέφι σου).
Καφεδάκι σπαστό (εργολαβικό το λέω) και λίγη σοκολάτα (το μόνο φάρμακο για το κρύο).
Η ώρα περνάει ...
Ο Ήλιος πέφτει απέναντι πίσω από τον Όλυμπο... (σωστά μαντέψατε ... είμαι στο 1ο πόδι της Χαλκιδικής...). Πάνω του πυκνά σύννεφα αλλά αυτός κατάφερε να βρει ένα κενό ανάμεσα τους και να σπάσει λίγο την μουντάδα του χειμώνα.
Λίγο ακόμη θα κάτσω ... νυχτώνει και πήρα μόνο δυο μουρμούρια(δεν λέω ψέματα!).
Νιώθω πάλι οτι είμαι μοναδικός! Νιώθω ότι δεν ανήκω σ' αυτό το κόκκινο ποτάμι που κάθε πρωί ξεχύνεται στα εργοστάσια βρίζοντας την τύχη του. Ζω, αναπνέω, υπάρχω και μπορώ ακόμη να βρω τρόπους να "γεμίζω" τις μπαταρίες μου...