Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Έχασα επεισόδια !

Τί έγινε ρε παιδιά ποιος αποχώρησε; Ο Ρουσόπουλος έφυγε; 
Γιατί ρε παιδί μου έτσι. Άντε παλιόπαιδα το φάγατε το παλικάρι!!!
Μη δείτε άνθρωπο της εκκλησίας να τον φάτε! Φτου σας!
Τώρα αυτός άνεργος η γυναίκα του άνεργη τι θα φάνε! Πέστε μου τι καταλάβατε! 
Αλλά έτσι είναι τα παιδιά της εργατιάς (μπαμπάς ταχυδρόμος... γαρ), έχουν και ένα φιλότιμο ρε! έχουν και ευθιξία δεν είναι σαν και εσάς από τζάκι... 
Αχ τον φαντάζομαι τώρα πάνω στην σκαλωσιά να προσπαθεί να ταΐσει τα παιδιά του!...
Που είσαι Βουγιουκλάκη να δείς τον "Παπαμηχαήλ" σου!!!
Ρε δε πα να .... λέω γω μας το παίζει και θιγμένος.. Μέχρι πριν 5-6 χρονάκια το λαμόγιο έκανε πλάτες στον ...(βουλευτή του ΠΑΣΟΚ) και το έπαιζε αριστερός και τώρα ξεπουλάει ιδεολογία όπου πληρώνουν καλύτερα... 
Η πολιτική είναι ιδέα δεν είναι μισθωτή εργασία...!
ΥΓ αν θέλετε το όνομα του βουλευτή στείλτε μου email θα απαντήσω...

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008

Το Βλέμα

Ο,τι το είπαμε το είπαμε ...
Γράφουμε το blog μας οτι μας καπνίσει ή με άλλα λόγια ότι μας αρέσει να γράφουμε...
Εδώ και καιρό θέλω να γράψω διάφορα πράγματα από τις εμπειρίες που αποκτώ από τη νέα μου δουλειά και άλλες φορές το μετανιώνω και δεν το κάνω, άλλες φορές παίρνω το θάρρος και γράφω με τον φόβο να γίνω κουραστικός, μιλώντας για σχέσεις και εργασιακούς χόρους και τέτοια βαρετά πράγματα.

'Εχετε μπεί ποτέ μέσα σε ένα χόρο που όλοι σας κοιτούν περίεργα;
Έχετε νιώσει οτι κάποιος για κάποιο λόγο σε φοβάται και σε κοιτάει χαμηλά και υπόγεια προσπαθόντας να αποφύγει να τραβίξει την προσωχή;
Έχετε αναγκαστεί να κάνετε μία παρατήρηση σε κάποιον και αυτός να βάλει σχεδόν τα κλάματα;
Έχετε νιώσει τόσο πολύ ανασφάλεια γύρω σας; Στον χόρο που δουλεύετε;
Εγώ πρώτη φορά τα νιώθω όλα αυτά...
Το αίσθημα του αναλώσιμου..
"Δε με νοιάζει ρε άμα κουράστηκες! έχει και άλλους σαν και σένα! Ένα πάκο βιογραφικά έχω επάνω! το κατάλαβες;!!!"
Πόσες φορές θα το ακούσω ακόμη από τους προϊσταμένους παραγωγής να το φωνάζουν στον κοσμάκη που δουλεύει... και αυτοί εντολές παίρνουν...
Και ύστερα μου λέτε για εργασιακά δικαιώματα και χαζομάρες... Τι να το κάνω εγώ το δικαίωμα όταν γυναικούλες 40 χρόνο που άμα χάσουν την δουλειά τους θα μείνουν άνεργες για πάντα, θυσιάζουν την αξιοπρέπειά τους κάθε μέρα για ένα ξεροκόμματο.
Δέν τους νοιάζει η σημερινή απεργία και ξέρετε γιατί; Γιατί έχουν ένα σπίτι να φροντίσουν και άμα χάσουν το μεροκάματο ξέρουν ότι απο κάπου αλλού πρέπει να κόψουν και δεν έχουν τέτοιο περιθώριο Ποιό εργατικό συνδικάτο και κίνημα διαλαλούν αφού δεν τους προστατεύει κανένας αν χάσουν την δουλειά τους. Δεν υπάρχει μηχανισμός προστασίας ...
"Το δικαίωμα στην απεργία..."
Νομοθέτημα τόσο ψιλά καρφωμένο στον τοίχο που δεν φτάνει ποτέ κανείς να το διαβάσει και να το επικαλεστεί ...
Πρίν μετρήσετε ξανά τα ποσοστά σας και την μαζικότητα της πορείας σκεφτείτε πως θα νιώσει ασφάλεια η κυρία Ελευθερία ετών 40 απο το Κορδελιό και η Στεύκα από την Ρωσία ετών 45 που παίρνει 750 ευρώ το μήνα, οτι δεν θα βρουν τρόπο να την αποκαλέσουν "εργατοπατέρα " που υποκινεί και τις άλλες στην παραγωγή να απεργήσουν μαζί της...
Θα βρούν τρόπο θα το δείτε...
Ποιός θα τους προστατεύσει αυτούς τους ανθρώπους;
Ποιος θα τους μάθει πάλι να διεκδικούν τα δίκαιά τους;