Μετά από την φλασιά που τράβηξα με την Θεσσαλονίκη να γράψω ακι κάτι για τις εξελίξεις με την ονομασία...
Βέτο λέει ασκήσαμε στο ΝΑΤΟ για την ένταξη των Σκοπίων. Το θεωρούμε αυτό επιτυχία! Δηλαδή τι... δεν μπορέσαμε να πείσουμε τον κόσμο οτι για εμάς η ιστορία υπάρχει και έχει βαθιά τις ρίζες της στο παρελθόν και έτσι αποφασίσαμε να κλείσουμε δυνατά την πόρτα στα μούτρα των σκοπιανών. Μωρε μπράβο μας! Τέλεια! Τέτοια πολιτική ικανότητα ποτέ ξανά στο παρελθόν. Σκέτο κέντημα!!!
Μετά τι κάνουμε ομως; Δεν μπορούμε να ασκήσουμε ΒΕΤΟ ξανά για το ίδιο θέμα... Παίξαμε το τελευταίο μας χαρτί σε μία σειρά από αποτυχημένες πολιτικές ετών που οδήγησαν την χώρα στο σημείο αυτό. Κανείς δεν νοιάστηκε τόσα χρόνια να κάνει μία καμπάνια στο εξωτερικό για το θέμα της ιστορίας του τόπου μου. Δεν λέω ότι εγώ ή ο δίπλα είναι γνήσιος Μακεδόνας και τέτοιες μπαρούφες (εγώ δεν είμαι) αλλά για τον τόπο ρε γαμώτο. Ότι δηλαδή εδαφικά η Μακεδονία ανήκει κατά ένα μεγάλο μέρος της στην Ελλάδα. Τώρα το ποιος είναι Μακεδόνας και ποιος όχι αυτό είναι μεγάλη ιστορία.
Τόσα χρόνια με ΠαΣοΚ για να μη μας πουν εθνικιστές το παίζαμε αδιάφοροι και καλά πολίτες του κόσμου. Οι δεξιοί το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να ντύνουν τα λαμόγια τους με χλαμίδες και περικεφαλαίες και να μηλάν για δήθεν αλύτρωτες πατρίδες και φτάσαμε ως εδώ.
Θύματα μιας ξενόφερτης πολιτικής που τροφοδοτεί με πλαστή εθνική συνείδηση μία χούφτα ανθρώπους μόνο και μόνο για να σχηματίσει ένα μικρό κατά τα άλλα ασήμαντο κρατίδιο ικανό όμως να αποτελέσει το μαντρόσκυλο της περιοχής μαζί με το Κόσοβο.
Το ευχάριστο στην υπόθεση είναι οτι το φιλαράκι μου ο Βους... (συγνώμη ο Μπούς ήθελα να πω..) πήρε το μήνυμα από το ΝΑΤΟ... και ιδού η μετάφραση..." Μεγάλε σε βαρεθήκαμε τόσα χρόνια να μας πασάρεις τα λαμόγια σου... Έτσι και αλλιώς δεν βγαίνεις ξανά ... το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία..."
