Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

Ξεσσαλονίκη

¨Εγώ θα φύγω από εδώ...¨ το έχω γράψει τόσες πολλές πολλές φορές.
Δεν πρέπει να ξεχνάω όμως τις στιγμές που η πόλη αυτή μου χάρισε...
18 Χρονών μαγκάκος, αλανάκι (κάκγουρας), χωρίς μηχανάκι όμως. Με παρέα ένα φιλαράκι παλιό Αύγουστο μήνα αγναντεύαμε το λιμάνι ακούγοντας Ξηλούρη ¨Χίλια μύρια κύματα¨...
Παραλία Θεσσαλονίκης τσακαλοπαρέα να μπούμε σε καφετέρια της παραλίας... τρώμε πόρτα!... φεύγουμε πάμε λευκό πύργο με κουτάκια μπύρες και σπόρια μέχρι το πρωί.
Φοιτητής πλατεία Ναβαρίνου, κολλάμε σε μία παρέα με κιθάρα ... ρετσίνες τσιγάρα (κανονικά πάντα!!). 1:00 το βράδυ αστυνομία μας διώχνει, πάμε στα αρχαία πίσω. Τρεις η ώρα το πρωί άντε να βρεις ταξί να σε πάει Κάστρα. (Μαλί μακρύ, μούσι και ρετσινίλα...).
Φοιτητής πάλι Κασσάνδρου οβελιστήριον ¨Γιαννούλα¨. 15 άτομα παρέα γλέντι τρελό με ένα juke Box (έτσι γράφεται;).
Κάστρα η θέα της πόλης, χιλιάδες φωτάκια που πίσω τους έχουν κρυμμένη μία ιστορία, ένα δράμα, ένα γέλιο, μία στεναχώρια, μία χαρά.
Όλα αυτά κάτω από την ερωτική, γλυκιά, ελαφριά ομίχλη της. Μία όμορφη πενηντάρα που δε κρύβει τα χρόνια της. Που ξέρει να υπομένει τον μετανάστη από την Γεωργία, τον κάκγουρα με το τρελό γούβερ στο φτιαγμένο opel manta από τον Δενδροπόταμο, και ξέρει να κρύβει ποιήματα και μελωδίες στον όμορφο ελκυστικό κόρφο της.
Ο λευκός σου πύργος θα κρύβετε πάντοτε πίσω από ένα λευκό τούλι φτιαγμένο από Ήλιο και ομίχλη και καθώς περπατάς προς το μέρος τους θα αναρωτιέσαι ¨πως μπορείς και μου χαμογελάς ακόμη; ... Σου έχουμε κάνει τόσα πολλά... ¨.

ΥΓ Εγώ θα φύγω κάποια μέρα...
Τότε θα σε θυμάμαι σαν μία παλιά αγαπημένη

8 σχόλια:

NdN είπε...

Κι εγώ το υπόσχομαι ότι κάποια στιγνή θα γυρίσω και δεν θα φύγω ποτέ ξανά...

Είναι κρίμα να βλέπω τα φώτα της αγαπημένης μου πόλης 3 φορές το χρόνο...

Αντε, καλή εβδομάδα!

Ανώνυμος είπε...

Fovero keimeno. Mas pethanes...eimaste kai sto eksoteriko. Kalo mina.

Ανώνυμος είπε...

Η ψυχή μας ξέρει πάντα καλύτερα το δρόμο από μας. Αρκεί τα φώτα της να μας γεμίζουν χαρά και μνήμες, όπου κι αν βρισκόμαστε

Grammateas είπε...

Αγαπιέται η άτιμη. Όσο και να μας εκνευρίζει μερικές φορές αυτή η πόλη, δύσκολα την αφήνει κάποιος...

αντωνης είπε...

μια χαρα ειστε εκει στη Σαλονικη
εμεις δλδ τι να πουμε;

Καλο μηνα σε ολους!!!

tractatus είπε...

Και να σκεφτείς οτι μόνο περα΄στική έχω έλθει...δεν ξέρω αλλά δεν έτυχε ποτέ. Ωραίο κείμενο. Λές να βγάλεις κι εσύ βιβλίο και μετά νάχουμε παρεξηγήσεις;;;))))

fisherman είπε...

ndn
ΟΚ όποιος είναι μακρυά θέλει να γυρίσει όποιος είναι κοντά τρέχει να φύγει.
freedula
Οι μνήμες είναι αυτές που μας κάνουν να αγαπάμε τον τόπο μας
grammateas
Ειναι μία τέλεια γυναίκα όσο σε εκνευρίζει τόσο την αγαπάς (σαν την καυτερή την πιπεριά...)
αντώνη
Παντού τα ίδια είναι απλά ο καθένας τα βλέπει απο άλλη οπτική γωνία
tractatus
Φαντάζεσαι πόσα ορθογραφικά θα είχα αν έβγαζα βιβλίο θα είχε πολύ γέλιο! Τέλος πάντω μην μου λες τέτοια γιατί είμαι και λίγο ψώνιο θα πάρουν τα μυλά μου αέρα!! χε χε

Ανώνυμος είπε...

Αχ, αυτή η Πόλη. Τόσον ωραια καί τόσον αντιφατική..Από τή μιά μέ τούς τρυφερούς και αισθαντικούς Πολιτες της κι, από την άλλη, μέ τούς ψωμιάδηδες καί τούς παπαγεωργοπουλαίους.. ΤΙ ΚΡΙΜΑ..

ISKRA