'Όρος που χρησιμοποιείτε για να υποδηλώσει τα μέτρα που λαμβάνει μία επιχείρηση για να εξασφαλίσει τον αποκλεισμό των ατυχημάτων κατά την διάρκεια της εργασίας. Έχει όμως και άλλους ορισμούς. Έχετε δουλέψει ποτέ σε “φάμπρικα”; ....
Εμένα αυτή είναι η δουλειά μου ή μέρος αυτής πολλές φορές...
40 -50 γυναικούλες που δουλεύουν κάτω από συνθήκες δύσκολες αλλά δυστυχώς απαραίτητες για την παραγωγή ασφαλών τροφίμων να πρέπει κατά την διάρκεια 8 ωρών ή και παραπάνω να επαναλάβουν διάφορες κινήσεις με τρόπο τέτοιο ώστε να έχουμε μια σειρά από χιλιάδες όμοια τελικά προϊόντα στο σύνολο 20 με 30 τόμους την ημέρα.
Αλήθεια, αν έχετε δουλέψει ποτέ σε τέτοια μέρη, έχοντας όμως τη ματιά του ανωτέρου παρατηρήσατε το βλέμμα τους όταν σας κοιτάνε;.
Φοβούνται... Το βλέπεις ότι πολλές από αυτές χαμογελούν με το ζόρι όταν περνάς από εκεί ή κοιτάν να δουλέψουν ποιο γρήγορα. Η... “Ασφάλεια της εργασίας” πάει περίπατο...
Δεν υφίσταται ως συνθήκη. Το εργατικό δυναμικό σ' αυτή την χώρα είναι ακάλυπτο, αναλώσιμο, ανακυκλώσιμο. Εξαρτάται από ένα βλέμμα ενός προϊσταμένου από μία εισήγηση δική μου, από μία εντολή διευθύνοντα συμβούλου : “ Από τον εργάτη πρέπει να παίρνεις το 110%!!!”
Αυτό είναι νόμος.
Ναι αλλά αν ο εργάτης είναι γυναικούλες 40-50 ή και 60 ετών!!! Τι να πάρεις από αυτές τι να ζητήσεις .... και ξέρεις ότι θα σου δώσουν ότι μπορούν μόνο αν το πληρωθούν όπως πρέπει αλλά αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό...
Η εργασία είναι απρόσωπη, με πενιχρή ανταμοιβή πολλές φορές, πολύ φόβο και ανασφάλεια... Το beep της κάρτας σου κάθε πρωί σου θυμίζει ότι είσαι ένα νούμερο στο ERP της εταιρίας... ανακυκλώσιμος -η και εσύ όπως και οι γυναικούλες που ανέφερα ποιο πριν. Απλά αυτό που σε ξεχωρίζει από τις γυναικούλες είναι η δυνατότητα να βρεις περισσότερα λεφτά αλλού αν χρειαστεί.
'Έχουμε ξεχάσει σ' αυτή την χώρα την έννοια του συλλογικού, των δικαιωμάτων, της διεκδίκησης, των κεκτημένων και της υπεράσπισής τους. Αφήσαμε την δουλειά αυτή στους δήθεν αριστερούς του ΚΚΕ που επικαλούνται την εργατική τάξη όταν την ίδια στιγμή θησαυρίζουν με τα κέρδη από την πώληση του Γερμανού. Το κέντρο κοιμάται και η δεξιά κάνει την δουλειά της.
Εμείς ... συνεχίζουμε να κυνηγάμε την αποπληρωμή του δανείου μας...
11 σχόλια:
Kαλώς σε βρήκα σπίτι σου.
Πάντως, το κέντρο κοιμάται γενικώς και σε ευρωπαϊκή ακτίνα. Δυστυχώς, sτα χρόνια που έρχονται θα υπάρξουν συμπράξεις και συνεργασίες που σε άλλους θα αρέσουν και σε άλλους όχι. Όσο για τις γυναίκες των 50 - 60 ετών που εργάζονται σε βιοτεχνίες και σε βιομηχανίες, έχουν όλες το ίδιο βλέμμα. Του ηττημένου. Γιατί έτσι τις θέλει το σύστημα.
Φιλί κοραλένιο για μια όμορφη εβδομάδα.
@αγαπητέ fisherman το κείμενό σου είναι από αυτά τα λίγα που κυκλοφορούν και είναι πολύ διεισδυτικά και συγκινητικά.
Περιγράφεις μια σκληρή πραγματικότητα που μας διαφεύγει...
Έχουμε ξεχάσει τη συλλογικότητα ή δεν μας την έμαθαν και ποτέ.
Πόσο δίκιο έχεις.
Το έχω ξαναπεί όμως, νιώθω ότι σιγά σιγά μερικοί ξυπνάνε.
Ίσως και επειδή η κατάσταση δεν πάει άλλο, η οικονομική στενότητα υπάρχει πλέον και στος λεγόμενους μικροαστούς, μεσαία τάξη, όπως θες πες την, δεν είμαι ειδικός.
Τα έχουμε συζητήσει φίλε Ψαρά. Τα ξέρω, τα διαβάζω από εσένα, τα ακούω και απο φίλους, αλλά μου φαίνοντα τόσο μακρινά. Δεν λειτουργεί έτσι το σύστημα. Απορώ τι βιβλία management διάβασε αυτός που σου είπε τη φράση για το 110%. Ανθρωποι ανίκανοι που χειρίζονται μικροσκοπικές εταιρίες, παίρνουν μία μερσεντές και νομίζουν ότι είναι κάποιοι. Δυστυχώς όμως στο Ελλαδιστάν έχουν τη δυνατότητα να επηρρεάζουν καταλυτικά τη ζωή και των άλλων.
Η κατάσταση θα αλλάξει γιατί ακόμα και αυτές οι μικρές εταιριούλες θα πάψουν να υφίστανται. Θα κλείσουν λόγω του ανταγωνισμού. Δυστυχώς όμως πρώτα θα την πληρώσουν οι εργλατες και μετά οι ανίκανοι managers. Οι ελληνικές τράπεζες, αλλά και κατασκευαστικές αναγκάστηκαν να πληρώνουν κανονικούς μισθούς στους υπαλλήλους που στέλνουν εκτός Ελλάδας. Θα συμφωνήσω με τον matrix. Τα πράγματα αλλάζουν, αλλά το ζήτημα είναι ότι η αλλαγή γίνεται με πολύ αργούς ρυθμούς.
zanzibar
Το βλέμμα αυτό πρέπει να φύγει... Το σύστημα αυτό πρέπει να αλλάξει και αλλάζει μόνο όταν εμείς το διεκδηκούμε
Greek rider
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δυστυχώς είναι όμως πραγματικότητα και τη ζούμε κάθε μέρα
matrix
O κόσμος θα ξυπνήσει μόνο όταν 'ξυπνήσει" κάποια μέρα και καταλάβει οτι δεν ανήκει πλέον στην μεσαία τάξη αλλά στους νεόπτωχους.. προς το παρόν έχει πολλά να χάσει...
Όταν η αγορά πιέζει ο μικρο - επιχειρηματίας ψάχνει να βρει τρόπους να επιπλεύσει και τότε αρχίζει να εφαρμόζει τέτοιου είδους πολιτικές. Το βλέμμα αυτό όμως αγαπητέ μου το έχουμε και εμείς...
Είμαστε αναλώσιμοι απλά προς το παρόν πολύ νέοι για να το καταλάβουμε...
Αυτά φίλε μου είναι περασμένων εποχών ...αναζητήσεις και απαιτήσεις. Τώρα ψάχνουμε να βρούμε κάποια δουλειά προς επιβίωση και όπως τόπες, για να αποπληρώνουμε το δάνειο. ΔΥΣΤΥΧΩΣ!
Και τι θα επρεπε να γινει; Πως θα επρεπε για σενα να ειναι τα πραγματα;
anisixos
Θα έπρεπε να είναι είναι πιό σωστά οργανωμένος ο κρατικός μηχανισμός έτσι ώστε να προστατεύει τα δικαιώματα του εργαζομένου (επιθεώρηση εργασίας). Να είναι υποχρεωμένος ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ (οπως με τα ένσημα)να δίνει το βιβλιαράκι με την εργατική νομοθεσία στον κάθε υπάλληλο που παίρνει έτσι ώστε αυτός να ξέρει δικαιώματα και υποχρεώσεις...
Ξέρω γω;;; Κάτι τέτοια πράγματα θα έκαναν τη διαφορά πιστεύω...
Δημοσίευση σχολίου