Και τώρα τι …
Τα επεισόδια σταματήσανε, οι βιτρίνες διορθώνονται σιγά σιγά και ξαναμπαίνουμε σε ρυθμούς εορτών… Οι καταλήψεις όμως αυξάνονται και το πραγματικό πρόβλημα παραμένει. Αυτές τις μέρες είχαμε τον χρόνο να παρακολουθήσουμε δηλώσεις από παιδιά 16 έως 20 χρονών και αυτό που εισπράξαμε σαν συναίσθημα είναι αυτό που όλοι περιμέναμε …. Απογοήτευση…
«Δεν μας ακούν, δεν υπάρχουμε για αυτούς, είμαστε ασήμαντοι…»
Εγώ, εσείς τι κάνουμε; …
Ευχολόγια : Να σταματήσουν τα επεισόδια, να τερματιστούν οι καταλήψεις και τέτοια πράγματα…
Είναι καιρός πιστεύω να κάνουμε κάτι και εμείς. Να μην περιμένουμε τίποτε από αυτούς που κυβερνάνε γιατι τα είδαμε τα αποτελέσματα …
Προτείνω λοιπόν το εξής:
Υπάρχουν μερικές χιλιάδες blog από παιδιά τις ηλικίας αυτής που έχουν πολλά να μας πουν. Καιρός είναι να τα βρούμε και να κάνουμε μία προσπάθεια να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Τα φτιάξουμε ένα forum ιδεών … κάτι τέλος πάντων που να μπορούμε να επικοινωνήσουμε να συγκροτήσουμε μία άποψη να καταλήξουμε τελικά κάπου, σε ένα συμπέρασμα σε μία χειροπιαστή λύση και όχι σε ευχολόγια…
Σε πρώτη φάση λοιπόν προτείνω να ανοίξουμε μία συζήτηση για το εάν πιστεύετε ότι όλο αυτό είναι καλή ιδέα και στην συνέχεια εάν για το πώς θα έρθουμε σε επικοινωνία μεταξύ μας.
Περιμένω προτάσεις και ιδέες
6 σχόλια:
οι φάκελοι στους οποίους συμμετέχουμε και οι 2 θα μπορούσαν να παίξουν αυτόν τον ρόλο. Ίσως θα μπορούσε να γίνει και φόρουμ εκεί. Από κει και πέρα μια αναγγελία χρειάζεται...
Εσύ πού 'σαι "κοντά" τους, φίλτατε, ξεκίνα το. Εγώ είμαι πολύ "μακρυά" για να το ξεκινήσω, αλλά μπορώ ν' ακολουθήσω.
Αν πάντως θέλεις να πάρεις μιά γεύση από το τί θεωρούσα εγώ ως "πρακτέον" στην Παιδεία, όταν ήμουν στην ηλικία σου {το 1972 ήταν αυτό...} πέρνα από το μπλογκ μου.
Το έχω «επαναφέρει» τον Φεβρ. 2008.
α-α-ε
Ν.
ΚαπΚουμ
Σωστό και πολύ καλό σαν ιδέα να ρωτήσουμε και τους άλλους όμως...
Ναπολέον
Το κοντά έχει να κάνει με το πώς σκέφτεσαι και όχι με το πόσο είσαι...
Συμφωνώ με την ιδέα. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μια ομάδα όπως των φακέλλων και να εφορμήσουμε απο τα πρόσφατα γεγονότα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό Δεν πρέπει να μείνουμε με σταυρωμένα χέρια και να ξεχαστούμε στις γιορτές...όλα αυτά είναι περαστικά. Θα πρέπει να επανέλθει ο πολιτικός διάλογος στην καθημερινότητα. Προτείνω να ανταλλάξουμε αρχικά μηνύματα στα μαιλ μας.
Και εγώ θυμάμαι στη δεκαετία του 90 με τις καταλήψεις στα γυμνάσια και λύκεια της χώρας, όλοι είμασταν ενωμένοι για τον αγώνα...ποιόν αγώνα;...α ναι να πέσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Θυμάμαι τους γονείς που ερχόταν και μας έλεγαν πόσο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε τον αγώνα για να επιτύχουμε το σκοπό. Για να μην παρεξηγηθώ, προσωπικά δεκάρα δεν δίνω για το κόμμα της ΝΔ και τότε και τώρα. Για να έρθω στο παρόν, τις προάλλες μιλούσα με μια κοπέλα που στήριζει το ξέσπασμα των μαθητών. Την ρώτησα γιατί επικροτείς; "μα για να πέσει η κυβέρνηση" μου απάντησε. Νομίζω ότι το νόημα από όλα αυτα που έχουν γίνει ίσως δεν είναι οι εκδηλώσεις των μαθητών, φοιτητών, κλπ. Ίσως δεν είναι να εισακουστούν οι προσευχές κάποιων για να πέσει η κυβέρνηση. Ίσως δεν είναι η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας και τα επακόλουθα αυτής. Το μύνημα που πρέπει να περάσει είναι η ωμή βία αυτών των κακοποιών στοιχείων που έχουν κάψει Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μου είναι δύσκολο που το λέω, αλλά το νόημα είναι το σοκ από την καταστροφή. Αυτό το σοκ και δεος μας λέει ότι η διαφθορά είναι τόσο μεγάλη που μόνο αν κάψουμε τα πάντα θα καθαρίσει ο τόπος. Διαφωνώ απόλυτα με αυτό και δεν θέλω να το πιστεύω αλλά το σκέφτομαι συχνά...
Για το θέμα των ΦΑΚΕΛΩΝ είχαμε μία κουβέντα με τον Τζονάκο χτες το βράδυ. Θα κανονίσουμε κάποιες ακόμα λεπτομέρειες και θα στείλουμε mail σε όλους. Εχει πέσει πολύ δουλειά επειδή φευγω και με άδεια και δεν μπορούσαμε να το κάνουμε νωρίτερα.
Φίλε μου Ψαρά εσένα θα στα πω και από κοντά.
Καλημέρα!
Δημοσίευση σχολίου