Πριν από ένα χρόνο περίπου είχα γράψει σχετικά με μία κατά τα φαινόμενα πολύ καλή εξέλιξη στην καριέρα μου… Αλλαγή εργασίας. Το γεγονός αυτό δεν εξελίχθηκε όπως το περίμενα και τώρα ένα χρόνο μετά βρίσκομε πραγματικά εγκλωβισμένος σε μία κατάσταση που δεν έχω ξαναζήσει και δεν θέλω να ζήσει κανείς άλλος…
Αυτή τι στιγμή, 110 περίπου άτομα της εταιρίας που «εργάζομαι» έχουμε προχωρήσει επίσχεση εργασίας προσπαθώντας να κερδίσουμε τα δεδουλευμένα 2 μηνών καθώς και το δώρο των Χριστουγέννων. Συνολικά μου χρωστάνε γύρω στα 3.000 €, τα οποία εγώ προσωπικά τα έχω «ξεγράψει». Βρισκόμαστε λοιπόν ανάμεσα στην ανάγκη, το δικαίωμα και την όποια διοίκηση, να διαπραγματευόμαστε διάφορα πιθανά σενάρια για το πώς θα βγούμε από την κρίση…
Η συνεννόηση πολύ δύσκολη κυρίως μεταξύ μας γιατί όπως είθισται διάφοροι παρατρεχάμενοι «συνδικαλιστές» ξένοι προς την εταιρία ήδη δημιούργησαν διάφορους σκληρούς πυρήνες από ανθρώπους που δρουν ως άμορφο σύνολο με κίνητρο μόνο την αγανάκτησή τους καθιστούν την συζήτηση σχεδόν αδύνατη. Έχουμε λοιπόν δύο δεδομένα που δεν βοηθούν στην επίλυση του προβλήματος.
· Την κακή συμπεριφορά της διοίκησης επί σειρά μηνών
· Την ανυπαρξία οργανωμένου σωματείου και ως εκ τούτου την εκμετάλλευση του γεγονότος αυτού από διάφορους τυχάρπαστους «συνδικαλιστές»
Το γεγονός είναι ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και ο εργαζόμενος είναι μονίμως εκτεθειμένος στις ορέξεις του εκάστοτε εργοδότη. Το μέλλον είναι απλά σκοτεινό και είμαι βέβαιος ότι θα βρεθώ χωρίς δουλειά είτε λυθεί το πρόβλημα είτε όχι…διότι κανείς δεν μου εγγυάται την παρουσία μου εδώ μετά την άρση της επίσχεσης…
ΥΓ Αν κάποιος έχει ακούσει κάτι για θέση εργασίας τεχνολόγου τροφίμων στη Θεσσαλονίκη ας γράψει κάνα σχόλιο …
Να ψάχνεις δουλειά με κάθε δυνατό τρόπο δεν είναι κακό …
Να μην δουλεύεις είναι…
13 σχόλια:
Καλησπέρα και κουράγιο,
αλλά γιατί δεν έχετε συγκροτήσει σωματείο?
Τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι...
Καλή τύχη σου εύχομαι. Δύσκολα τα ...πέτρινα χρόνια
Ξέρεις κάτι; Πραγματικά οργίζομαι. Γυρίζουμε 20 χρόνια πίσω. Δούλοι, σκλάβοι μιας εποχής που μόνο πλαστές πολυτέλειες προσφέρει. Σε κάθε σημείο, όπου κι αν βρεθώ, φίλοι με ρωτούν: ξέρεις κάτι για δουλειά; Οργίζομαι πραγματικά.
Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι τόσο ικανοί άνθρωποι που προσφέρουν, ξεκινούν πάλι από το μηδέν. Κι ανάμεσα σε αυτούς με τον τρόπο μου είμαι κι εγώ. Αλλά λίγους πια ξέρω που δεν είναι.
Που διάολο έχουμε το μυαλό μας ρε γμτ; Την αξίζουμε αυτή την τύχη. Ναι, γιατί είμαστε ανεγκέφαλοι. Ανεχόμαστε!
Καλή δύναμη φίλε μας! Να έχουμε υγεία τουλάχιστον και οι δρόμοι είναι μπροστά. Υπομονή!
Καλή χρονιά, διαφορετική, γελαστή, γεμάτη τύχη να έχεις!
Δεν ξέρω τι να πω, παρά μόνο καλό κουράγιο. Στην τελευταία δουλειά που έκανα στην Ελλάδα, τους τελευταίους μήνες μας πλήρωναν πολύ σποραδικά και ακανόνιστα, με αποτέλεσμα τα ένσημα να μπουν με πράξη επιβολής και μέχρι σήμερα να μου χρωστάνε 300.000 δραχμές (περίπου 1000 ευρώ νομίζω, αλλά με μεγαλύτερη αγοραστική αξία, αφού μιλάμε για πριν από 12-13 χρόνια). Φυσικά αυτά δεν πρόκειται να τα πάρω ποτέ. Από τότε έμαθα ένα πράγμα: όταν σταματάν να σε πληρώνουν, σταματάς να δουλεύεις. Αυτό δεν είναι εγγύηση ότι θα σε πληρώσουν, αλλά τουλάχιστον να μην σε έχουν και για μαλ@κα.
Καλή τύχη και καλά ξεμπερδέματα!
...και η πλάκα ειναι που τα περισσότερα σωματείς ειναι γεμάτα παρατρεχάμενους και συχνά, απ όσο εχω δει κι εγω στη δουλειά μου, φέρνουν εμπόδια αντι να βοηθούν.
Λυπάμαι πολυ αγαπητέ fisherman, ειναι πολυ δύσκολη κατάσταση και απορώ πώς τα βγάζεις πέρα.
Οπως έγραψες και στο προηγούμενό σου θέμα, σου εύχομαι κι εγω να πετύχει κάτι στον επαγγελματικό τομέα μεσα στο 2009.
Να πιστεύεις οτι θα πετύχεις κάτι καλό. Εύχομαι να λάβεις και εκείνα τα δεδουλευμένα.
Τι να σου πω ρε φίλε, εμείς τα είπαμε και από κοντά όλα αυτά! Κουράγιο μόνο και να ξέρεις ότι κάποτε (και όχι πολύ αργά) θα τα βρεις όλα ρόδινα γιατί πάντα κάνει κύκλους η ζωή και εδώ και ένα χρόνο έσύ είσαι από την κάτω πλευρά της ρόδας και σε τσαλαπατάει...αλλά θα γυρίσει!
phlou...flis
Πέτρινα δεν ξέρω αν είναι αλλά κεραμίδα μου ήρθε σίγουρα στο κεφάλι...
Freedula
Καλή χρονιά και σε σένα ελπίζω όλα να πάνε καλά. Στο κάτω κάτω νέοι είμαστε αντέχουμε ακόμη...
Σοφία
Το τί κάνεις όταν δε σε πληρώνουν είναι μία κατάσταση που δεν μπορεί να περιγραφεί έτσι απλά...
Δεν θες να δουλέψεις αλλά είναι η απόλυτη σαπίλα να πας κάπου και να κάθεσαι έτσι απλά 8 ώρες... κατήφεια και μόνο κατήφεια...
tzonako
Αχ και να ξερες πόσο γρήγορα μαζεύονται τα όρνεα "συνδικαλιστές" πάνω από τα κουφάρια...! Θα γράψω για αυτό μόλις τελειώσει όλο αυτό το παραμύθι!
NdN
Τ' είπαμε τα Χριστούγεννα ... η προφητεία φαίνεται να βγαίνει!
Ναι, δεν είναι ωραίο να κάθεσαι, αλλά δεν είναι ωραίο ούτε να δουλεύεις απλήρωτος. Στη δική μου περίπτωση θα μπορούσα απλά να μην πάω στη δουλειά. Τι θα είχαν κάνει; Αν με είχαν απολύσει, στη χειρότερη θα είχα χάσει τα 300 χιλιάρικα (τα οποία τα έχασα έτσι κι αλλιώς) και μερικά ένσημα, αλλά χαλάλι, τουλάχιστον θα είχα κάνει 2 μήνες διακοπές. Άσε που υποψιάζομαι ότι αν είχα τότε τα κότσια να μην πάω στη δουλειά, θα είχαν βρει χρήματα να με πληρώσουν για να πάω...
Για τις περιπτώσεις που δεν μπορείς να μην πας (επειδή ίσως υπάρχει μακροπρόθεσμη προοπτική εργασίας) τότε μια καλή λύση είναι η ενασχόληση με το ίντερνετ, τις εφημερίδες και τα βιβλία. Ή ακόμα και το ξύσιμο των ονύχων κ.λπ.
Δημοσίευση σχολίου