Καθημερινότητα

Ώρα 5:50 πμ

Ρολόι ... όρθιος ένα καφέ, ψωμί και τα διάφορα έτοιμα απο βραδύς και δρόμο.

Τη μαμά delivery να προσέχει το μικρό και καβάλα την περιφερειακή

"Έχω πέντε λεπτά να προλάβω το μπούγιο..." μετά χαμός!!! Όλο και ένα φορτηγό θα χαλάσει και μετά ξέχνα το... εκεί που έχει πάει η βενζίνη δεν είναι ουτε σε μποτιλιάρισμα να πέφτεις.

Ώρα 7:50 πμ

Φάμπρικα

Ανάβω φώτα, Η/Υ πάω παραγωγή (ποδίτσα, καπέλο, χαρτιά, πρόγραμμα...) όλα καλά;;; (σπάνιο)

πίσω στο γραφείο κοιτάω e-mail "μας έβρισε κανένας σήμερα;", "ψοφίσαμε καμιά θείτσα;"

Αντε τη βγάλαμε καθαρή

Ώρα 5:00 μμ

Επιστροφή

Ενημέρωση του αφεντικού για της μ... της ημέρας "Στέλνω το report και φεύγω πριν χτυπήσει κάνα τηλέφωνο..."

Ώρα 6:00 μμ

Σπίτι

Μπάνιο, μάσα, κυνήγι τον πιτσιρίκο έως και τις 8:30 μμ

Τέλος ημέρας...

Αυτααα....

Αντε πείτε μου εσείς τώρα τι όρεξη να έχει κανείς να κάνει κάτι μετά....

Βρείτε μου ένα τρόπο να γράψω αυτά που όλη μέρα σκέφτομαι και θέλω να πω...

Να γράψω οτι το ένα τρίτο της ημέρας μας (εργασία) το περνάμε κάπου που κάποιος προσπαθεί να πάρει απο εμάς το 110% και μας πιέζει να κάνουμε το ίδιο και στους άλλους. Να είμαστε αναγκασμένοι να προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους για πράγματα που ήδη ξέρουν οτι είναι σωστά αλλά επιμένουν. Να κάνουμε το παν κάθε μέρα και τελικά αυτό που να έχει μόνο σημασία να είναι το ένα λάθος στην επτασέλιδη αναφορά μας. Να έχουμε το νου μας σε δέκα πράγματα και να θεωρούμαστε υπεύθυνοι και για πράγματα που δεν ξέραμε καν οτι ήταν δικής μας αρμοδιότητας;

Η πίεση της ανεργίας στην πλάτη του κάθε εργαζομένου καθιστά την δυνατότητα του να αντιδράσει ουτοπία Απλά δεν υπάρχει...

Σκύβεις το κεφάλι και επιμένεις να κολυμπάς σε ένα ποτάμι που τραβάει κάτω...

Απλά δεν έχεις επιλογή...

Επιμένεις, μαθαίνεις κάθε μέρα από τι είναι φτιαγμένος ο κόσμος και από τι εσύ.

Αντέχεις; Να μία σκέψη που είχα σήμερα το πρωί

ΑΝΤΈΧΩ....;;;;