Χριστούγεννα

Περάσανε και αυτές οι γιορτές

Δεν μπορώ να πω καλά ήτανε φάγαμε ήπιαμε είδαμε πολλούς φίλους ξοδέψαμε ότι μας είχε απομείνει ... Στολίσαμε το δέντρο όλα καλά

Τα μαγαζιά δουλέψανε όσο ήταν δυνατό μπας και ξεχρεώσουν τίποτε ... και τώρα επιστροφή στην πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα να γράψω έκθεση ιδεών για το "Πώς πέρασα τις γιορτές" αλλά για κάτι που έμαθα ότι έγινε κατά την διάρκεια των "διακοπών" αυτών. Κάτι που αποδεικνύει πόσο λίγοι είμαστε πόσο αδύναμη μπορεί να γίνει μία κοινωνία ένα σύνολο δηλαδή από ανθρώπους που συμβιώνουν υποτίθεται, ζουν αρμονικά και καλύπτουν ο ένας τα "νότα" του άλλου.

Έμαθα λοιπόν ότι γνωστό πολυκατάστημα του κέντρου στην Τσιμισκή άνοιξε μετά τις 10 το βράδυ "prive" μόνο για του εκλεκτούς πελάτες του...΄Δεν γνωρίζω εάν οι υπάλληλοι πληρώθηκαν τα έξτρα ή όχι (αν και φαντάζομαι ότι το έκαναν) αλλά φανταστείτε την εικόνα... Ταλαίπωρου που τρέχουν από το πρωί στα γκισέ να πουλήσουν ρούχα και παπούτσια να δέχονται αναγκαστικά μερικές θείτσες και θείους του κέντρου που ζουν από τα νοίκια των γραφείων που έχουν στο κέντρο. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι άνθρωπος που δουλεύει και ξέρει τι είναι δουλειά θα υπέβαλε σε συνάνθρωπό του το μαρτύριο να δουλέψει ΜΟΝΟ για την πάρτη του πάνω από 10 ώρες...
ΕΓΏ ΈΧΩ ΛΕΦΤΆ ΡΕ μ' ακούς !!!!
Εσύ πεινάς και με έχεις ανάγκη γι' αυτό δούλευε σκλάβε του γκισέ !!!!
Χαμηλώσαμε πάλι το κεφάλι. Υποταχτήκαμε στην ανάγκη απλά να επιβιώσουμε. Αφήσαμε κάποιους να μας κάνουμε να νιώσουμε ότι είμαστε κατώτεροι υποτελικοί και κακόμοιροι ... Αφήσαμε την αξιοπρέπειά μαζί με το παλτό μας στην είσοδο της δουλειάς μας και την πήραμε κρυφά όταν φύγαμε από αυτήν αργά το βράδυ...
Εγώ ξέρω πως είναι να δουλεύεις... αλήθεια το λέω και ξέρετε γιατί το λέω αυτό;
Γιατί καταλαβαίνω την κούραση της κοπελιάς πίσω από τον πάγκο με τα ρούχα, η του ταμία στο μαγαζί

Αντε καλή μας χώνεψη και ευτυχισμένο το νέο έτος ...