Να μην αφήσουμε τη φλόγα να σβήσει!

Το είπα και στο προηγούμενο post που έκανα ότι αυτό που συνέβη είναι μία ακόμη ευκαιρία όπως τόσες ευκαιρίες που είχαμε στο παρελθόν να δούμε μία αλλαγή, κάτι που να μας δώσει μία ελπίδα για την συνέχεια. Τελικά πολλές από αυτές τις ευκαιρίες τις χάσαμε (για να μην πω όλες …) γιατί κάθε φορά το σύστημα κατάφερνε να «καταπιεί» ότι καινούριο έβγαινε στην επιφάνεια. Ίσως οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες, ίσως οι άνθρωποι ήταν «λίγοι», δεν μπορώ να ξέρω παρά να κάνω υποθέσεις … Αυτή είναι ακόμη μία τέτοια ευκαιρία και δεν πρέπει να την αφήσουμε να χαθεί.
Δεν είναι ευχολόγιο αυτό που γράφω, είναι προτροπή για δράση, είναι προτροπή για να ψάξουμε να βρούμε όλοι ένα τρόπο να ακουστεί η φωνή όλων αυτών που διαφωνούν με την σαπίλα και την αδράνεια που ζούμε.
Αρκετά με το θρήνο και τα συγκινητικά αφιερώματα στον Αλέξη… Αν μείνουμε μόνο σε αυτό τότε το χάσαμε το παιχνίδι. Θα πούμε ένα φαρδύ - πλατύ «ζωή σε μας» και τέλος.
Πρέπει να κουνηθούμε, να ξυπνήσουμε, να ψάξουμε να βρούμε τρόπους να επικοινωνήσουμε με τα μέσα που διαθέτουμε … Έστω με τα 10 –20 άτομα που μας διαβάζουν ή διαβάζουμε εμείς! Τέρμα τα λουλουδάκια και το πένθος … Τίποτε δεν γυρίζει πίσω πόσο μάλλον μία ζωή…
Πρέπει να κάνουμε αυτή την ενέργεια πράξη!
Ψάξτε! βρείτε παιδιά που γράφουν και είναι κοντά στα γεγονότα, διδαχτείτε από αυτά που θα σας πουν ακούστε τα …

Να μην αφήσουμε τη φλόγα να σβήσει…