Επιστροφή

Είχα πει ότι θα γυρίσω πίσω ...
Δεν ξέρω για πόσο αλλά αποφάσισα να γράφω λίγο συχνότερα από εδώ και πέρα.
Το χρωστάω σε ένα φιλαράκι που πάλι δεν μπόρεσα να δω το καλοκαίρι (τον ndn).
Ο χρόνος που πέρασε ήταν περίεργος...
Αποχαιρέτησα την παλιά μου δουλειά πιστεύοντας οτι πάω για κάτι καλύτερο και έπεσα στα βαθιά και σκοτεινά νερά της αβεβαιότητας.
Πήγα σε μία μεγάλη εταιρία με τεράστια για τα ελληνικά δεδομένα παραγωγή και βρέθηκα σχεδός χωρίς δουλειά... Η εταιρία ήταν η ΑΜΑΣΑ ΕΛΛΑΣ ΑΕΒΕΤ. Ένα τεράστιο θηρίο με δυναμικότητες παραγωγής που ξεπερνούσαν το συνηθισμένο αλλά εγώ την βρήκα άδεια σχεδόν νεκρή ...
Παγιδεύτηκα ... Ο κόσμος μου άρχισε να γεμίζει σκοτάδι και αβεβαιότητα ... Τα πάντα κινούνταν γύρω από το αδύναμο οικονομικό μου.
Η όμορφη γοργόνα μεταμορφώθηκε σε σκοτεινό θηρίο, σε σκύλα που κάθε μέρα έκοβε ένα κομμάτι μου και με πότιζε με κάθε λογής αρρώστια
Έκανα προσπάθειες να ξεφύγω ...
Το να ζητάς δουλειά δεν είναι κακό ...
Τελικά ξεμπέρδεψα... Ξέφυγα τώρα είμαι αλλού
Τρέχω σα τον τρελό! Δεν παραπονιέμαι ... Εγώ το έζησα ξέρω πως είναι να μην ξέρεις αν το άλλο πρωί που θα πας στην δουλειά δεν θα ευρείς την πόρτα του εργοστασίου ανοιχτή ... Μαύρες σημαίες.
(Θα γράψω και για τα κοράκια του ΠΑΜΕ την επόμενη φορά... μη φοβάστε! θα το κάνω και με ονόματα αρκετά πια..!)
Έχω τόσο θυμό μέσα μου για το ψέμα που άκουσα ... Έχω τόσο θυμό μέσα μου για το ψέμα που πίστεψα ...
Μαθαίνω όμως από τα λάθη σιγά σιγά...
Αυτά για το τι έγινε όσο έλειπα... Δεν είναι αυτός ο λόγος όμως που γράφω...

Τώρα όλα έχουν αλλάξει ...
Στο σπίτι δεν είμαστε πια δύο ...
Από την Πέμπτη που μας πέρασε είμαστε πια τρεις!...
Μια ψυχούλα ακόμη μπήκα στην ζωή όλων μας... και στην δική σας μαζί.
Ένας παίδαρος 3630 gr που τρώει λαίμαργα!
Μία ψυχούλα που πρέπει να του εξηγήσω όλη μου του ζωή ότι βλέπει ότι ακούει ότι αισθάνεται...
Να μάθω και εγώ πάλι πως είναι να σκέφτεσαι απλά και ευθεία όπως ένα παιδί...
Γιατί η εξυπνάδα και η ευφυΐα δε κρύβεται στην πολυπλοκότητα αλλά στην ευθεία γραμμή, στην απλότητα.
Η γαλήνη κρύβεται στον τρόπο που το κοιτάει η μάνα του, που τόσο πολύ κουράστηκε τόσα χρόνια να τον κάνει.
Το κίνητρο να συνεχίσεις να υπάρχεις, να αναπνέεις να ΖΕΙΣ, είναι η στιγμή που θα σε καταλάβει ότι τον έχεις αγκαλιά και θα ηρεμήσει και θα κάνεις την εξής απλά μεγαλειώδη σκέψη : "Με κατάλαβε... με ξέρει..."
Αυτό είναι λόγος να υπάρχεις είναι λόγος να σκεφτείς ότι αξίζει τον κόπο να είσαι εδώ
Σας το υπόσχομαι θα του μάθω ότι καλό έχω πάνω μου...
Σας το υπόσχομαι θα μάθω από αυτόν όσα περισσότερα μπορώ!
Και ίσως γίνω και εγώ καλύτερος άνθρωπος...
Γιατί η ευτυχία κρύβεται σε μικρά πράγματα:
Κάτω από ένα βότσαλο στην παραλία, μέσα σε ένα βλέμμα, σε μια τρυφερή ανασούλα ενός μωρού, σε ένα χαμόγελο.

ΥΓ Φέτος τις εκλογές εγώ τις κέρδισα...