Μια φορά και έναν καιρό...

Είναι 6 και 30 το πρωί στρίβω στην γωνία και μπαίνω στο εργοστάσιο …. Τι έγινε πάλι πολύ ησυχία έχει …. «δεν δουλεύουμε;» Πώς να δουλέψουμε αφού ο κόσμος είναι απλήρωτος πάλι δύο μήνες…
Φοβάμαι πως μία μέρα θα δούμε μαύρες σημαίες από έξω….
Πάω κτυπάω κάρτα ανεβαίνω στο εργαστήριο… κανένας … είναι όλοι μαζεμένοι στο κυλικείο.
Καπνιά και η μυρωδιά από την ψαρίλα ανακατεμένη μαζί με τον κόσμο που είναι σε απόγνωση ή στα όρια αυτής … Προσπαθούν να δουν μήπως κάποιος ξέρει κάτι μήπως κάποιος μπορεί να τους πει πότε θα πληρωθούν ή τι θα γίνει με την εταιρία…
15 χρόνια η ΑΜΑΣΑ Ελλάς ένας κολοσσός που παρήγαγε τεράστιες ποσότητες για τα Ελληνικά δεδομένα τόρα πια ντρέπεσαι να μπεις μέσα στο εργοστάσιο «Εκεί δουλεύεις; Καλά δεν έκλεισε η ΑΜΑΣΑ;»
Ξαφνικά φτάνει ένα αμαξάκι κατεβαίνει ένας ψηλός ασπρομάλλης με γυαλάκια λίγο χοντρούλης και μπαίνει μέσα στο κυλικείο….
Αυτοσυστήνεται και μας αποκαλεί συντρόφους …. Ήρθε ως εκπρόσωπος του εργατικού κέντρου ….. λέει.
Παίρνει το λόγο και ξεκινάει να μιλάει για την εργοδοσία και ότι πρέπει να μην υποκύψουμε και να μην ενδώσουμε σε διακανονισμούς με την Διοίκηση ….
Λογικό ακούγεται αφού μας φέρονται έτσι στο κάτω κάτω όλοι να φύγουμε θέλουμε με την δυνατή χασούρα αλλά πάλι….
Οι γυναικούλες αμόρφωτες πολλές από αυτές αλλοδαπές και πολλές από αυτές σε μεγάλη ηλικία … Θέλουν κάνα δυο χρόνια να βγουν στη σύνταξη … Θα προλάβουν;
Τον κοιτάνε στα μάτια φαίνεται να ξέρει τον νόμο και του μιλάει για το δίκιο τους και ότι πρέπει να πολεμήσουν για αυτό…
Η διοίκηση κατεβάζει πρόταση για διακανονισμό… Αναστάτωση «Τι θα κάνεις;;;» Ρωτάει η Λουκίτσα … «Ξέρω γω;;; Τα λεφτά μου θέλω και να φύγω!!!!»
Κατεβαίνει ο Γιώργος διευθυντής στις μεγάλες εποχές της ΑΜΑΣΑ … «Να δώσουμε μία παράταση να δουλέψουμε είναι αρχή της σεζόν ίσως βγει κάτι»…
Ο ψιλός κύριος λέει πάλι όχι… Συμφωνούν όλοι σχεδόν μαζί του…
«Ποιος είναι ;;;;» … «Είναι από το εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης ο γραμματέας…»
Περίεργο … εγώ γιατί δεν ξέρω κάτι….(Ψαροτικό τηλεφώνημα)
«κε Γιαννόπουλε (Πρόεδρος του ΕΚΘ) καλησπέρα…. Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που στείλατε τον γενικό γραμματέα του κέντρου στην ΑΜΑΣΑ»….
«Εμείς δεν στείλαμε κανένα ο συγκεκριμένος επικαλείται το ρόλο του για να παίρνει κόσμο στο ΠΑΜΕ όπου είναι και εκεί γενικός γραμματέας. Θα έρθω εγώ από εκεί με το συμβούλιο»
Η συνάντηση έγινε τελικά έξω από την επιθεώρηση εργασίας όπου μας πρόλαβε η δικηγόρος του ΠΑΜΕ και ανέβηκε σαν εκπρόσωπος του προσωπικού (και εμού δηλαδή χωρίς εγώ να το ξέρω… ή να το θέλω). Ο Γιαννόπουλος έφτασε αργά (όπως πάντα εμείς οι ΠΑΣΟΚΟΙ ερχόμαστε καθυστερημένα).
Τελείωσε η συνεδρίαση και έγινε διακανονισμός ο Γιαννόπουλος κατεβαίνει με βρίσκει και πάω να τον ρωτήσω τι έγινε και αυτός σχεδόν με κόβει «Να μαζέψουμε μερικά άτομα και να κάνουμε ένα σωματείο με δικό μας κόσμο… θέλω να μου βρεις ονόματα…»
Αυτή είναι η αλήθεια το συνδικαλισμού στην Ελλάδα οι μεν κουκουλοφόροι σωματέμποροι του ΚΚΕ και οι δε ψηφοθηρικά αρπακτικά με βουλευτικές προοπτικές. Όλοι τους όρνεα πάνω από το κουφάρι των εργαζομένων και τις κάθε φαλιρισμένης επιχείρησης. Δεν νομίζω να υπάρχει κάτι ποιο βρόμικο από τον συνδικαλισμό αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.
…Οι κοινωνικοί φορείς και εκπρόσωποι εκκολαπτόμενοι πρώην παραγοντίσκοι κομμάτων που παρασιτούν στην πολιτική και τελικά τα καταφέρνουν εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη για δουλειά …
Εκλογές έρχονται θα μου πείτε και εγώ ασχολούμαι με …ξινά σταφύλια…
Όχι εγώ ασχολούμαι με αυτό που έζησα και την σαπίλα της βάσης της δομής κοινωνίας μας… Ο πολίτης θα συνεχίσει να είναι απροστάτευτος και μετά από τις εκλογές γιατί το κράτος έχει απαξιώσει τις δομές εκείνες που τον προστατεύουν, επιτρέποντας σε κάθε περίεργο ικανό ή ανίκανο άνθρωπο ή ανθρωπάκο να εκμεταλλευτεί για δικό του όφελος τον πόνο και την ανάγκη.
Εγώ θα ψηφίσω αυτόν που θα μου εμπνεύσει ασφάλεια…