Είπα να γράψω πάλι μιας και το θυμήθηκα οτι υπάρχει και αυτό το ταλαίπορο το blog.
Πήγα για ψάρεμα το ΣΚ που πέρασε.
Έπαιξα με το πιτσιρίκο μου, έκανα τις δουλειές που είχα να κάνω. Φόρτωσα και βουρ για θάλασσα. Στο δρόμο ειδήσεις στο ραδιόφωνο. Τα κλασικά οικονομία, προβλήματα, ανεργία. Σκέφτηκα οτι και εγώ είμαι εν δυνάμει άνεργος μιας που η εταιρία που εργάζομαι δεν πάει καλά.
Τι θα κάνω, που θα πάω, τι θα γίνει... έχω οικογένεια παιδί! δεν είμαι μόνος μου...
Έφτασα ... η θάλασσα πάντα εκεί, στον ίδιο ρυθμό, άλλοτε θυμωμένη και άλλοτε γλυκιά αλλά πάντα εκεί.
Έχετε σκεφτεί πόσα πράγματα είναι πάντοτε "εκεί";...
Έχετε σκεφτεί οτι δεν είμαστε παρα μόνο μία στιγμή κάποιων άλλων "πραγμάτων";...
Έχετε σκεφτεί οτι πολλές φορές δεν υπάρχει λόγος να είμαστε τόσο αγχωτικοί και μίζεροι;...
Η ζωή μας είναι πολύ λίγη για να την βασανίζουμε...
Κάτι θα γίνει... .
Όποιος θέλει να τα καταφέρει κάτι θα βρει να κάνει.
2 σχόλια:
Θα περάσει φίλε, αλλά το ζήτημα είνα τι θα αφήσει πίσω της.
Πάντα από πάνω μας περνάει...
Δημοσίευση σχολίου